بسم الله الرحمن الرحيم
اميرالمؤمنين (عليه السـلام) مي
فرمايند: خوشا به حال کسي که زندگيش مثل زندگي سگ باشد!!! در سگ ده خصلت
پسنديده است که مؤمن به داشتن آن سزاوارتر است.
سگ در ميان مردمان ، قدر و قيمتي ندارد که اين حال «مساکين» است.( مو?من به دنبال شهرت و انگشت نمائي نيست )
سگ مال و مِلکي ندارد که اين صفت «مجردين» است.( مو?من به دنيا دلبستگي ندارد )
.
خانه
و لانه اي مشخص و معيني ندارد و هر جا كه رود همان جا را خوابگاه خود سازد
و همه زمين بساط اوست كه اين از نشانه هاي «متوکلين» است.( مو?من به فکر
ويلا و برج هاي سر به فلک کشيده نمي باشد).
اغلب اوقات گرسنه است و اين عادت «صالحين» است.( مو?من شکم پرست و هميشه به فکر شام و نهار الوان نمي باشد ).
اگر صد ضربه تازيانه از
صاحب خودش بخورد، در خانه او را رها نمي کند و اين صفت «مريدين»
است.(مو?من به اين و آن دست دراز نمي کند).
شبها به جز اندكي نمي آرامد و اين از صفت هاي «محبين» و دوستداران است.(مو?من شبها براي آخرت کار مي کند، نه پاي تلويزيون و... ).
رانده
مي شود و ستم مي بيند ولي اگر او را بخوانند بدون دلگيري بر مي گردد و اين
از علامت هاي «خاشعين» و فروتنان است.(مو?من کينه توز نيست ).
به هر خوراك كه صاحبش به او مي دهد و راضي است و اين حال «قانعين» است.( مو?من بد خرجي و اسراف نمي کند ).
بيش تر لب فروبسته و خاموش است و اين از علامت هاي «خائفين» است.(مو?من هميشه خدا ترس است ).
وقتي مي ميرد ارثي از او باقي نمي ماند و اين حال «زاهدين» است.( مو?من براي ورثه مال جمع نمي کند).
(بر
گرفته از كتاب در ثمين و ماء مَعين چاپ دوم صفحه 457 ـ تاليف آيت الله سيد
مجتبي حسيني مير صادقي زنجاني )-( از كتاب لئالي الاخبار ج 5 – ص
387-