بسم الله الرحمن الرحيم



اميرالمؤمنين (عليه السـلام) مي فرمايند: خوشا به حال کسي که زندگيش مثل زندگي سگ باشد!!! در سگ ده خصلت پسنديده است که مؤمن به داشتن آن سزاوارتر است.


سگ در ميان مردمان ، قدر و قيمتي ندارد که اين حال «مساکين» است.( مو?من به دنبال شهرت و انگشت نمائي نيست )



سگ مال و مِلکي ندارد که اين صفت «مجردين» است.( مو?من به دنيا دلبستگي ندارد )

.

خانه و لانه اي مشخص و معيني ندارد و هر جا كه رود همان جا را خوابگاه خود سازد و همه زمين بساط اوست كه اين از نشانه هاي «متوکلين» است.( مو?من به فکر ويلا و برج هاي سر به فلک کشيده نمي باشد).


اغلب اوقات گرسنه است و اين عادت «صالحين» است.( مو?من شکم پرست و هميشه به فکر شام و نهار الوان نمي باشد ).
اگر صد ضربه تازيانه از صاحب خودش بخورد، در خانه او را رها نمي کند و اين صفت «مريدين» است.(مو?من به اين و آن دست دراز نمي کند).



شبها به جز اندكي نمي آرامد و اين از صفت هاي «محبين» و دوستداران است.(مو?من شبها براي آخرت کار مي کند، نه پاي تلويزيون و... ).


رانده مي شود و ستم مي بيند ولي اگر او را بخوانند بدون دلگيري بر مي گردد و اين از علامت هاي «خاشعين» و فروتنان است.(مو?من کينه توز نيست ).



به هر خوراك كه صاحبش به او مي دهد و راضي است و اين حال «قانعين» است.( مو?من بد خرجي و اسراف نمي کند ).



بيش تر لب فروبسته و خاموش است و اين از علامت هاي «خائفين» است.(مو?من هميشه خدا ترس است ).



وقتي مي ميرد ارثي از او باقي نمي ماند و اين حال «زاهدين» است.( مو?من براي ورثه مال جمع نمي کند).



(بر گرفته از كتاب در ثمين و ماء مَعين چاپ دوم صفحه 457 ـ تاليف آيت الله سيد مجتبي حسيني مير صادقي زنجاني )-( از كتاب لئالي الاخبار ج 5 – ص 387-