بسم الله الرحمن الرحیم
انی سلم لمن سالمکم
بارها رو به قبله عشق نشسه ایم و جمله بالا را در زیارت عاشورا تکرار کرده ایم.
آیا تابحال در دل شب قلب مان در سکوت پر از ناگفته های عاشقانه دل مان با حضرت امام حسین علیه السلام گفته ایم:
انی سلم لمن سالمکم
اگر نگفته ایم که هیچ و وای بر ما و عقیده ما ؛ ولی اگر گفته ایم یعنی چه؟
یعنی ای فرزند پیامبر ، ای فرزند امیرالمومنین ، ای فرزند فاطمه دخت نبی ، ای سالار شیهدان که در راه عشق از همه چیز گذشتی و سرت بر بالای نیزه رفت، ما فقط با آنانکه با تو هستند هستیم.
ما فقط کسانی را دوست داریم که تو را دوست دارند.
ما فقط کسانی را خودی می دانیم که تو را جان خودشان بدانند.
ما فقط کسانی را یار خود می گیریم که تو را یار خود گرفته باشند.
ما تنها با تو عاشقی می کنیم.
ما تنها با آنانکه راه تو را در پیش گرفته اند ، همراه میشویم.
ما تنها آنانی را که پرچم سرخ تو را در دست دارند پرچم دار خود می دانیم.
ما فقط قصه کسانی را گوش فرا می دهیم که سرفصل قصه هاشان عشق تو باشد.
ما آن کسانی را می پذیریم که فرزندانت را دوست داشته باشند.
ما فقط کسانی را احترام می کنیم که به تو و فرزندانت و راه و روشت احترام بگذارند.
ما تنها کسانی را انسان می دانیم که در روز عاشورا صوت و کف نزنند و عزادار باشند نه خوشحال دشمن شاد کن.
و آخر اینکه ما فقط زمانی به حضرت عزرائیل جان تسلیم می کنیم که چون تو در راه عشق به الله در خون مان غوطه ور باشیم.
