بسم الله الرحمن الرحیم

هذیان نگوئید رفقا! مردم پای جمهوری اسلامی ایستاده اند(خبر ویژه)

«همان مردمی که پر ازدحام تر از استقبال سال 57، آیت الله خمینی را در سال 68 تا بهشت زهرا تشییع کردند، روز 9 دی 1388 هم به خیابان آمدند و بساط شهر آشوبان را بعد از 8 ماه جمع کردند، حتی اگر اعضای اپوزیسیون به آنها توهین کنند».
این مطلب را داریوش سجادی از مخالفان مقیم آمریکا در وبلاگ خود یادآور شده است. وی از دست اندرکاران جریان سبز و اپوزیسیون خواسته که واقع گرا باشند و خود را فریب ندهند چرا که هیچ راه استدلالی ندارند. سجادی می نویسد: 21 سال پیش، وقتی خبرگزاری ها اعلام کردند 10 میلیون نفر در تشییع بنیانگذار جمهوری اسلامی شرکت داشته اند، از یکی از روزنامه نگاران مخالف خمینی و انقلاب او پرسیدم راز این الفت چیست که آن استقبال 4 میلیونی سال 57 به این تشییع وفادارانه و 10 میلیونی ختم شده و پر ازدحام تر است. پاسخ آن روزنامه نگار صریح و ساده بود «همه آن 10 میلیون نفری که در مراسم تشییع پیکر شرکت کردند مزدورانی بودند که حکومت با تحریک و تطمیع از طریق دادن کوپن بنشن و حبوبات و خواربار و اطعمه و اغذیه، ایشان را به مراسم مزبور کشانده بود»! ادعایی که بر فرض صحت نشان از توانمندی حکومت در بسیج ده میلیون نفر در کمتر از 24 ساعت دارد. ادعایی که بر فرض صحت خبر از برخورداری حکومت از یک لشکر پرتعداد و سریع البسیج و کم هزینه جهت هل من مبارز طلبی با مخالفانش دارد. حال معلوم نیست در صورت صحت چنین فرضی مخالفین جمهوری اسلامی دیگر چه محلی از اعراب و اصرار بر مبارزه در مقابل چنین حکومتی دارند؟ اپوزیسیون مدعی چنین ادعایی مجبور است به لوازم ادعای خود نیز مقید بماند و بر همان اساس عطای مبارزه با چنین حکومت را به لقایش ببخشد. طبعاً مقابله و تلاش جهت سرنگونی حکومتی که برخوردار از قابلیت بسیج لشکری از مزدوران بالای ده میلیون است و هر آئینه اراده کند می تواند به طرفه العینی ایشان را به صحنه مقابله با مخالفینش بکشاند. همآوردی با چنین حکومتی اهتمامی است بغایت نابخردانه و بی فرجام!
وی که پیش از این با نشریات زنجیره ای اصلاح طلب هم همکاری داشته اضافه می کند: اپوزیسیون جمهوری اسلامی در اتخاذ رؤیا یا واقعیت مختار است. اما منطقاً نباید و نمی تواند ناکامی های خود در مصاف با جمهوری اسلامی را نیز از دل هذیان ها و تخیلات خودباور و فهم کند و دیگران را نیز به فهم اجباری از «درک معوج» خود از دنیای واقعیت، محکوم نمایند. راز پنهان در اقبال به خمینی و انقلاب خمینی را نمی توان در چنان ادله سخیف و بی اعتباری ریشه یابی کرد. واقعیت آن است که خمینی قبل از آنکه به امت اش پول نفت و زندگی مرفه و صلح و ثبات و تنعم و تفرج عطا کند ایشان را درست تعریف کرد. ملتی که تا پیش از این، از جانب حکومت در مقام اقشار پست و فرودست تحقیر و طرد می شدند اینک با خمینی و انقلاب خمینی قدر دیدند و صدر نشستند، اینک امامی از جنس خود داشتند که مانند ایشان زندگی می کرد و به واقعیت و موجودیت و هویت ایشان احترام می گذاشت و خود و حکومت اش را خادم ایشان تعریف می کرد، واقعیتی که علی رغم وضوح، بمثابه جنگلی انبوه از درختانی بود که موجودیت شان در مقابل اپوزیسیون مانع از توان ایشان در دیدن جنگل بود! برهمین اساس است که سال گذشته نیز و بعد از 8 ماه شهر آشوبی شهر آشوبان در تهران، وقتی در نهم دی ماه سیل گسترده همان «شهروندان به زعم اپوزیسیون فرودست» خیابان را به تسخیر خود درآوردند بار دیگر حافظه تاریخ شاهد کورتکس سوزی و ادله مشعشع و تکراری اپوزیسیون ایرانی شد از قبیل آنکه تظاهرات نهم دی محصول بسیج نیروها از دهات با اتوبوس و وعده ساندیس بود»! ادعایی که بر فرض قبول از منطقی بغایت نحیف و رنجور برخوردار است.
وی می پرسد: سبزها به ویژه صاحب منصبان سابق سبز معلوم نیست چرا تجاهل العارف می کنند و نمی گویند که اگر تظاهرات نهم به بهای ساندیس بود، چرا تظاهرات فرمایشی با این همه تأخیر انجام شد؟ چرا مثلاً روز قدس یا 61 آذر تظاهرات نشد؟ شوربختانه «سبز»ها چاره ای جز آن ندارند تا تن به این واقعیت هر اندازه تلخ بدهند که تظاهرات نهم دی ماه تظاهراتی واقعی، خودجوش و مردمی بود. مردم با تأمل در تمام آن 8 ماه در حال نظارت بر اعتراض ها بودند و در ابتدا شاید حداقلی از حق را نیز برای معترضین قائل بودند. اما با بی تدبیری رهبران جنبش سبز و بی توجهی به لزوم مرزبندی، تدریجاً و در یک بازه زمانی 8 ماهه منجر به آن شد تا «تردید» توده های اکثریتی مبدل به «تصمیم» شود. تصمیمی که محصول خود را در جوشش گسترده و میلیونی تهرانیان در بازپس گرفتن خیابان در نهم دی ماه نشان داد.جوششی که در میان خود برخوردار از بخش متکثری در حدفاصل موافقان و مخالفان نتیجه انتخابات بود.

منبع: کیهان