بسم الله الرحمن الرحیم
آمدند.
آن سران که در چشم خود نقشی دیگر از سران زده بودند آمدند و نشستند و دیدند و شنیدند.
آمدند در سرزمین یلان ایران زمین که روزگاری نه چندان دور چون کوه دماوند در مقابل سیلاب گل آلود قدرت های جهان ایستادند و خم به ابرو نیاوردند. همان لباس خاکی پوش های خاکریزهای غرب و جنوب که خاک بهشت آرزوی قدمهایشان را داشت.
آمدند و نشستند در مکانی که بدست پرتوان ایرانیان هنرمند و عالم در اندک زمانی بناشد و عطر لاله های سرخ دست محبت بر سرشان می کشید.
آمدند و نشستند دیدند ورود رهبر عظیم الشأن ایران اسلامی را به محل گردهمائی شان. دیدند انوار نورانی را که از این مرد الهی همگان را نوازش می کند و آرامش دل و جانشان می شود مگر آنانی را که بر سفره شیطان مهمان شده اند.
آمدند و نشستند و دیدند و شنیدند حرف های ابر مرد روزگارشان را که گوش به فرمان مولای غائب از نظر خود دارد و با کلامش شراب علم و حکمت به حق طلبان می نوشاند.
شنیده بودند از رهبری امام خامنه ای اما نچشیده بودند که چشیدند و رفتند تا دیگران را قطره ای بچشانند.
درود بر ایرانیان و پرچمدار مقتدرش.
