بسم الله الرحمن الرحیم

ادامه خاطرات مستر همفر جاسوس انگلیسی در کشورهای اسلامی...

...کشور بریتانیا از هند به دلیل وجود قومیّتهای مختلف، ادیان متفاوت، زبانهای گوناگون و
منافع بسیار در صورت برخورد با آن موارد نگرانی نداشت. چنانکه چین نیز نمیتوانست
نگران کننده باشد. زیرا ادیان بودا و آنفوسیوس که بیشتر مردم آن آشور پیرو آنها بودند
انگیزه قیام را در آنان برنمیانگیخت. اینها دو دین مرده ای هستند که به مسایل اجتماعی
کاری ندارند و تنها به ابعاد درونی میپردازند و احتمال ضعیف داشت که احساسی ملّی در
میان مردم این دو منطقه پدید بیاید.
بنابراین بریتانیای کبیر از این دو منطقه نگرانی نداشت. ما از امکان به وجود آمدن تحوّلاتی
در آینده نیز غافل نبودیم و برنامه های دراز مدّتی را برای گسترش تفرقه، نادانی، فقر، و گاه
بیماری، در این کشورها برنامه ریزی کردیم. پیدا کردن پوشش مناسب برای این اهداف نیز
دشوار نبود، پوششهایی با ظاهر جذّاب و خیره کننده و باطنی استوار، که با تمایلات روحی
مردم در این مناطق متناسب بود.
اگر چه دارو » : برای توصیف کار ما، میتوان از یک مثل قدیمی بودایی یاد آرد که میگوید
.» تلخ است امّا به گونه ای رفتار کن که بیمار آن را با شیرینی میل کند
امّا اوضاع کشورهای اسلامی ما را نگران میکرد. ما با این مرد بیمار ( 1) قراردادهایی
بسته بودیم که همه آن به نفع ما بود.
کارشناسان وزارت مستعمرات نیز بر این باور بودند که این مرد کمتر از یک قرن آینده
نفسهای آخرش را خواهد کشید. ما همچنین قراردادهای پنهانی با دولت ایران بسته بودیم و
نیز جاسوسها و مزدورانی در این دو کشور به کار گرفته بودیم. رشوه، فساد اداری
وسرگرمی پادشاهان با زنان زیبا مانند موریانه در آنها نفوذ کرده بود ولی با این همه
برنامه ریزی به دلایل زیر ما به نتایج کار اطمینان نداشتیم:
1 نیروی اسلام در جان فرزندانش.
یک فرد مسلمان در پیروی از اسلام استوار است. همچنان که اسلام در جان یک مسلمان،
همانند مسیحیّت در دل آشیشها و راهبان میباشد، که جان میدهند ولی دست از مسیحیّت
برنمیدارند، خطر وجود مسلمانان شیعه در ایران، از این هم بیشتراست زیرا آنان مسیحیان
را کافر و نجس میدانند. مسیحی در نگاه یک شیعه همچون نجاستی است که یکی از دستان ما
را آلوده آرده است و باید در پاک کردن آن بکوشیم.
وقتی از یک نفر آنان پرسیدم چرا در مسیحیان اینگونه مینگرید، در پاسخ گفت: پیامبر اسلام
انسان حکیمی بود و به این وسیله میخواست پیرامون کافران نوعی فشار اجتماعی ایجاد
نماید تا آنان احساس تنگی و ترس کنند تا به سوی خدا و دین درست هدایت شوند چنانکه
حکومتها هرگاه از کسی احساس خطر کنند او را در فشار قرار میدهند تا دوباره مطیع
وفرمانبردار گردد. منظور از نجاستی هم که گفته شد نه پلیدی ظاهری بلکه نجاست معنوی
است و نه تنها مسیحیان که همه کافران را فرامیگیرد، حتّی مجوسانی که ساکنان ایران
باستان بوده اند.
به او گفتم: مسیحیان به خدا، نبوّت و معاد باور دارند، چرا آنان را نجس میدانید؟ او گفت: به
دو دلیل، نخست اینکه آنها پیامبریِ محمّد صلی الله علیه و آله و سلم را انکار میکنند و این به
معنای دروغگو خواندن پیامبراست، و ما در برابر آن میگوییم که شما مسیحیان نجس هستید
. ( زیرا بر مبنای عقل، هرکس آزار رساند، میتوان او را آزار داد( 2
دوم آنکه آنها به پیامبران الهی نسبتهای ناروا میدهند، مثلاً میگویند مسیح شراب مینوشید
و او نفرین شده بود چون به صلیب کشیده شد.
من برآشفته گفتم: مسیحیان اینگونه نمیگویند، او گفت: تو نمیدانی، در کتاب مقدس آنها
چنین سخنانی است، من با آنکه میدانستم این مرد در مورد دوم دروغ میگوید سکوت کردم؛
3) البتّه او در مورد اوّل درست میگفت و من نمیخواستم که با او بحث کنم زیرا من در )
جامه مسلمانی بودم و میترسیدم که به من مشکوک شوند، از اینرو همواره از مسایل جنجالی
دوری میجستم. ...

ادامه دارد...