بسم الله الرحمن الرحیم

برگهای سبز درختان شهر یادتان هست؟

وقتی فصل پاییز رسید و باد سرد پاییزی به صورت برگهای سبز درختان بوسه زد، کم کم رنگ از رخ برگهای سبز پرید و صورتشان زرد و خشک شد.

سال 88 هم عده ای که در بوستان سبز ولایت ، سبز بودند ؛ خود را در مسیر باد سرد جدائی از ولایت قرار دادند و کم کم زرد شدند .

عده ای بجای آنکه آینه جلوی صورت این اغفال شده ها بگیرند ، نقشی از سرسبزی را روی شیشه حک کردند و گفتند: این صورت شماست ، ببینید چه زیبا شده اید. این گمشده های شهر ولایت نیز که دیگر آینه ولایت را نداشتند فکر کردند حقیقت همین است که می بینند.

اما چندی بعد وقتی صدای باغبان دلسوز ولایت را نشنیدند و کماکان در مسیر باد جدائی ماندند، به یکباره خرد شدند و صدای خش خش از تکان خوردن خود شنیدند.  چون تشنه شدند و بر بالین ظرف آبی حاضر شدند تا بنوشند مایع حیات را ، دیدند عکسی از زردی و خشکی بر صفحه آب نقش بسته . 

ترسان و هراسان بسوی آینه ای دویدند و دیدند آنچه را که فصل پاییز می دیدند زیر درختان!!!

آیه نور:

الَّذِینَ یَتَّخِذُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاء مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَیَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ العِزَّةَ لِلّهِ جَمِیعًا (آیه 139 سوره نساء)

همانها که کافران را به جاى مؤمنان، دوست خود انتخاب مى‏کنند. آیا عزّت و آبرو نزد آنان مى‏جویند؟ با اینکه همه عزّتها از آن خداست؟!