بسم الله الرحمن الرحیم
داستان روباه و خروس حتماٌ یادتان هست.
روباهی شروع کرد به تعریف از خروس و بعد از خام کردن خروس، روباه گفت: حالا کمی بخوان
خروس چشمهایش را بست و شروع کرد به آواز خواندن. و بستن چشم همان و شکار روباه شدن همان.
در این روزگار هم عده ای که زمانی یار امام و انقلاب بودند و خاک جبهه خوردند و بعضاً تیر و ترکشی هم نصیبشان شد، اسیر تعریف و تمجید سیاستمداران روباه صفت خارجی و داخلی شدند و چشمان خود را بستند و هر آهنگی که دشمنان خواستند برایشان خواندند و از اینجا بود که شکار دشمن شدند و نتوانستند چشم باز کنند. آیا با تمام دلایل آشکار باز به مکر و حیله انگلیس روباه صفت و آمریکا و رژیم صهیونیستی ،گرگهای گرسنه روزگار و فرانسه کفتار صفت، و دیگر یارانشان، شک دارند که شکار تبلیغات و تمیجد های این زوار در رفته ها شدند. این ایران ولائی هست که خیر اغفال شده ها را می خواهد نه این وحوش غربی.
آیا بهتر نبود این فریب خوردگان در آشیانه ولایت فقیه می ماندند و از آب و دون این بهشت الهی استفاده می کردند و از حکمتهای حضرت آقا سرمشق می گرفتند تا شکار دشمنان آزادی و بشریت نشوند. شاید از یاد برده بودند درس روباه و خروس را و روباه را دوست پنداشتند.
حال باید داستان قالب پنیر کلاغ را بیاد بیاورند تا اندک ته مانده ایمان و ولایت را روباهان نربایند . شاید روزنه ای باز شد و دوباره به آغوش ولایت برگشتند.
ولایت فقیه دژی ست مستحکم که دشمنان را ناکام می گذارد.
