بسم الله الرحمن الرحیم
جشن میلاد صاحب ما باز رسید و همه جا چراغانی و پرچمهای رنگارنگ می رقصند.
چشمک چراغها نشان از شادی و آمادگی آنهاست ز شوق صاحب این عصر و زمان. و اما من حسرت می خورم از پاکی این جمادات در به پا داشتن جشن و سرور و من همچنان مثل دیروز پای در گل مانده ام و هیچ ندارم تا به امام خود هدیه کنم.
باز هم چون سال گذشته با رنگی زرد و دلی رسوب گرفته از دنیا و نقس سرکش ، پای در جشن مظهر پاکی ها و صداقت می گذارم و شرمنده از حال خود.
باز می بینم پرچمهای رنگی رقص شادی می کنند و سبک بال با باد خنک شب هم نقس می شوند و به هر سوئی می جهند و اما من...
من همچنان سنگین ز دست دنیای دنی گوشه ای را غصب کرده و هیچ خیالی برای حرکت ندارم.
کاش شب میلاد امسال من نیز هم روشن شوم و تا جشنی دیگر قدمی بسوی ارباب بردارم.
کاش
