بسم الله الرحمن الرحیم

یک جامعه اسلامی و یک جمعیتی که بعنوان امت اسلامی تشکیل شده است و با مقررات الهی و با طرز فکر الهی و با قانونگذاری و اجراء قانون بوسیله قدرت الهی اداره میشود اگر این امت اسلامی بخواهد به ولایت، به آن معنای قرآنی که در گفتار قبلی گفته شد برسد و آنرا برای خود تأمین کند باید دو جهت را مراعات نماید یک جهت، جهت ارتباطات داخلی در داخل جامعه اسلامی و یک جهت، جهت ارتباطات خارجی یعنی رابطه عالم اسلام و امت اسلام و جامعه اسلامی با جوامع دیگر است!  در زمینه ارتباطات داخلی، امت اسلام وقتی دارای ولایت به معنای قرآنی است که کمال همبستگی و اتصال و ارتباط و اتحاد صفوف و فشردگی هرچه بیشتر آحاد و جناحهای گوناگون را در خودش تأمین کند و هیچگونه تفرق و اختلاقی در سرتاسر امت عظیم اسلامی نباشد، صف های گوناگون در داخل این امت تشکیل نشود، اگر چنانچه دو واحد در داخل امت اسلامی با همدیگر به جنگ برخاستند دستور قرآنی بر این است که بقیه مسلمانها هرچه می توانند سعی کنند تا میان آن دو مخاصم و یا متخاصم را آشتی بدهند.  اگر دیدند که بین این دو مخاصم یکی حاضر است آشتی کند اما آن دیگری حاضر نیست یا حرف آن دیگری حرف زوری است در حالی که حرف این یکی حرف حقی است و آن آدمی که طرفدار زور است حاضر نیست که تن به حرف حق بدهد و به سخن حق بگراید در اینجا تمام عالم اسلام باید یک دست و هم دست بشوند و بسراغ آن زورگو بروند و او را ساکت کنند، با او بستیزند تا او را بر سر جای خود بنشانند ...