بسم الله الرحمن الرحیم

ساعت از نیمه شب گذشته و آفتاب در انتظارست تا ساعاتی دیگر دوباره بروی آدمیان لبخند زند.

شب هم به فکر رفتن افتاده و کم کم بساط خود را جمع و جور می کند؛ خوب می داند کسی طالب تاریکی نیست و همه در پی روشنائی هستند.

اما جای بسی تعجب است که سران کفر و نفاق همه عمر در تاریکی نشستند و زیر روشنائی اندک آتش جهل خود گمان کردند روز هست و هرگز شب نیامده. ای کاش کسی آیینه ای بزرگ جلو روی آنها می گرفت تا خود و آتش دور خود را ببینند تا شاید بفکر فرار بیافتند و و اگر خود را نجات ندادند حداقل سبب سوختن دیگران نشوند.

فرق آتش دنیا و آخرت اینست که آتش این سرا نور دارد و اطراف خود را روشن می کند ولی آتش جهنم ، ظلمات است و تاریکی مطلق. به همین سبب است که دشمنان دین و ولایت که گرفتار آتش جهنمی شده اند نمی توانند پیش پای خود را ببینند و راه را از چاه تشخیص دهند.  ای کاش کمی از گرمای آتش  را حس کنند و دست در دست ساکن روشنائی دهند تا گرفتار ظلمات محض آخرت نشوند. انشاءالله

 مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَکَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ لَا یبْصِرُونَ(البقرة/17)
آنان [= منافقان‌] همانند کسی هستند که آتشی افروخته (تا در بیابان تاریک، راه خود را پیدا کند)، ولی هنگامی که آتش اطراف او را روشن ساخت، خداوند (طوفانی می‌فرستد و) آن را خاموش می‌کند؛ و در تاریکیهای وحشتناکی که چشم کار نمی‌کند، آنها را رها می‌سازد.

 وَالَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنَا صُمٌّ وَبُکْمٌ فِی الظُّلُمَاتِ مَنْ یشَإِ اللَّهُ یضْلِلْهُ وَمَنْ یشَأْ یجْعَلْهُ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ(الأنعام/39)
آنها که آیات ما را تکذیب کردند، کرها و لالهایی هستند که در تاریکیها قرار دارند. هر کس را خدا بخواهد (و مستحق باشد،) گمراه می‌کند؛ و هر کس را بخواهد (و شایسته بداند،) بر راه راست قرار خواهد داد.