بسم الله الرحمن الرحیم

آسمان آلوده شد.

آلودگی آسمان تهران از حد مجاز گذشت و چند روزی شهر تعطیل شد.

کاش آنوقت که آسمان دل ما آلوده می شود تعطیلی به سراغ دل بیاید و از شهر تن بزنیم بیرون و هوای تازه بیابیم. 

توصیه های پزشکی در این چند روز مدام یادآوری می کرد که از خانه ها بیرون نیائید تا کمتر در معرض هوای آلوده قرار بگیرید.  اما وقتی آسمان دل آلوده میشود نفس کشیدن بیشتر شده و میزان هوای آلوده ای که استفاده می کنیم چند برابر میشود.

وقتی آسمان آبی دل  رنگ باخت و سیاه شد دیگر چشم دل هم نای دیدن ندارد. اگر بخواهد هم نمی تواند ببیند ، زیرا دود و غبار همه جا را گرفته و چشم چشم را نمی بیند تا چه برسد چاه و چاله چوله.

بیخود نیست عده ای 33 سال در آسمان آبی ولایت زندگی می کنند اما بزرگترین چاله هایی که جلوی پایشان قرار گرفته را نمی بینند. آنقدر دل شان غبار آلود و دود گرفته است که حتی چشم دل شان یادش رفته وجود دارد. تازه اگر هر از چند گاهی دل شان بارانی شود،  جز گل و لای و باران اسیدی خبری نیست که خود موجب کوری بیشتر است. ای کاش مدتی هرچند کوتاه به مناطق خوش آب و هوا بروند تا شاید نسیم ولایت بر آنان بوزد و از این مسمومیت و سرگیجه آلودگی خلاص شوند. مگر نخوانده اند که آنان که زیر خیمه ولایت جای گرفته اند ساکن بهشت هستند .  چه جائی بهتر از بهشت سراغ دارند که هوایی تمیز تر داشته باشد. اگر بی خبرند می توانند کمی از آیات قرآن که درخصوص بهشت نازل شده را مطالعه کنند و بعد یاد بهشت ولایت بیافتند تا مطلب بدستشان بیاید.

آسمان ولایت هرگز دود و دم و غبار ندارد و سرشار از هوای پاک می باشد. دست در دست طبیبان این راه باید داد تا روانه هوای پاک شد.

هوای پاک در دل پاک و دل پاک تنها در مُلک ولایت یافت شود.