بسم الله الرحمن الرحیم

در جامعه های غیر اسلامی و غیر الهی آدمها می خواهند خوب باشند ولی نمیتوانند، می خواهند متدین باشند ولی نمی توانند، می خواهند ربا ندهند و ربا نخورند می بیینند نمی شود، زن دلش می خواهد از عفت اسلامی خارج نشود محیط او را در فشار میگذارد، همه عوامل و انگیزه ها انسان را از یاد خدا دور می کند، عکسها و نمایش ها و رفت و آمدها و معاملات و گفتگوها همه انسان را از خدا دور می کند و ذکر خدا را با دل انسان بیگانه می کند ولی در جامعه اسلامی عکس این قضیه است.

در جامعه اسلامی بازارش ، مسجدش ، دارالحکومه اش ، رفیقش ، خویشاوندانش، پدر خانواده ، جوان خانواده، همه و همه انسان را به یاد خدا می اندازد، به طرف خدا می کشانند، با خدا آشتی میدهند، با خدا رابطه ایجاد می کنند، بنده خدا میسازنند و از بندگی غیر خدا دور می کنند، اگر جامعه اسلامی زمان پیغمبر پنجاه سال ادامه پیدا می کرد و همان رهبری بر سرکار می ماند و یا بعد از پیغمبر علی بن ابیطالب علیه السلام یعنی همان رهبری که پیغمبر معین کرده بود جای پیغمبر می نشست، مطمئن باشید که بعد از پنجاه سال همه آن منافقین به مؤمنین واقعی تبدیل میشدند.

اگر می گذاشتند که حکومت نبوی و علوی دنبال یکدیگر ادامه پیدا بکنند آن جامعه انسان ساز بطور قطعی همه آدمهای غش دار را هم بی غش می کرد، همه دل های منافقین را هم مؤمن می کرد، همه کسانی که روحشان با ایمان نبود نیز آشنا با خدا و با ایمان می شدند، این طبع جامعه اسلامی است پیغمبرها می آیند که یک چنین جامعه ای درست کنند.

وقتی این جامعه درست شد مثل کارخانه انسان سازی ، گروه گروه و خیل خیل مردم مسلمان میشوند هم مسلمان ظاهری در ظاهر امور اسلامی و هم مسلمان مؤمن قلبی و واقعی و باطنی . پس پیغمبر برای یک چنین کاری می آید.

ادامه دارد...