بسم الله الرحمن الرحیم

روز خدا،

همه می آیند برای خدا و براه خدا،

و هر آنچه هست برای خدا.

روزی که خدا قدرتش را به اندازه ذره ای نمایان کرد تا دشمنان بدانند « یفعل ما یشاء و لا یفعل ما یشآءُ »  هرچه خدا بخواهد می کند و  جز او هر که هرچه خواهد نمی تواند کرد.

22 بهمن روز خدا شد و هرچه بساط غیر خدائی بود برچیده شد.

روز خدا سفره خدا پهن شد و مهمانان بر سر سفره الهی گرد آمدند و زیبائی دیدند و زیبا شدند.

سفره خدا پهن شد و سفره شیاطین با استخوان ریزه های حرامش جمع؛ و شیاطین و یارانش پراکنده و افکنده به زیر پای راهیان نور ولایت.  سفره خدا پهن شد و هر که بر سفره نشست را عزیز کرد و عظیم. ایران عزیز نیز راه بزرگی پیش گرفت و عزت و محبتش جهانگیر شد و همه آزادگان جهان در آرزوی اینچنین عزت، بیدار شدند.
از فردای روز خدا ابلیس و سربازانش هر آنچه توانستند کردند تا این روز خدا دیگر در میان تقویم روزگار برگی نداشته باشد و کسی در روز خدا چشم به خورشید نبندد و دوباره سرنشین چادر شب های زشت طاغوت شوند. اما ...
اما صاحب روز خدا خواست که نورش بتاید و کسی را یارای مقابله با نور نبود و نیست و نخواهد بود. نور خدا از روزنه حجت اش حضرت بقیة الله بر سرزمین دلیران ولایت تابید تا سیاهی ها پاک شود و نهال های خشکیده ایمان و عزت سبز و جویبارهای گوارای معرفت جاری.
ولی این روز برای شب پره ها و خفاشان شیطان پرست جز عذاب و درد نشد و هر یک به شکافی در دل سنگلاخ های شقاوت پناه بردند تا شبی یا نیمه شبی بر کاروان راهیان نور هدایت ، شبیخون زنند. اما هرگاه که از لانه های تاریک خود بیرون زدند ، گرفتار نور الهی شدند و سر و بال شکسته دوباره برگشتند و از این پس نیز همین خواهد شد و بی سر و گردن به تاریکی ها فرار خواهند کرد. بال و پــر های سوخته شان شدند، فتنه گران با تابلوهای انحرافی  تا روز ما را شب کنند، اما غافل از این که خورشید تابان ولایت دم به دم در حال تابش هست و فرصتی نیست تا شبیخون بیند این شهر شهیدان خدائی. شهر آن مردان بی ادعا و آسمانی. آنانکه بی ادعا سرمشق ولایتمداری امت نوشتند و رفتند تا مدعیان ولایتمدار دستشان زود رو شود.

روز خدا همچنان آفتابی ست و شب را نخواهد دید و فصلی جز بهار یادش ندارد.
و روز خدا ، روزهای خدا شد و روزهای خدا همه برای خدا.
کیست که در برابر خداوند قد عَــلَــم کند...

بسم الله الرحمن الرحیم

انقلاب ما انفجار نور بود. این کلام معروف از حضرت امام را همگی شنیدیم.

وقتی انفجار صورت بگیرد ، اول اینکه صدای آن تا کیلومترها شنیده شده و همه کسانی که شنیده اند روی خود را بطرف صدا بر می گردانند و این اولین اثر انفجار.

دوم اینکه عده ای که نزدیکترند سراسیمه و با عجله به سمت محل انفجار و شنیده شدن صدای مهیب می شتابند تا از اصل ماجرا خبردار شوند که با اینکار با رسیدن به محل مورد نظر از قضیه با خبر شده و بعد خود می شوند منبع اطلاع رسانی برای دیگران. آن عده هم که به محل انفجار نیامدند از دیگران سئوال می کنند یا به رسانه ها مراجعه کرده تا هر طوری می شود از علت انفجار با خبر شوند که این فرایند نیز سبب تمیز رسانه صادق از رسانه بی صداقت خواهد شد.

سوم اینکه با وقوع انفجار هر کسی که در مرکز  و شعاع برد مفید ترکشهای انفجار قرار گیرد از یا کشته می شود یا جراحتی برمی دارد ، و خارج از برد مفید آن نیز ساختمانها لرزیده و یا شیشه هایشان می شکند.

حال انقلاب ما که انفجار نور بود همه اینها و حتی بیشتر از این تأثیرات مذکور را داشت و کماکان خواهد داشت. انفجار انقلاب ما حتی از بمب اتم نیز شعاع عملیاتی اش بیشتر بود و هنوز ادامه دارد. با وقوع انقلاب ، مرکز انقلاب که ایران اسلامی بود بیشترین اثرگذاری را داشت. عده ای که همراه و هم عقیده انقلاب بودند این انفجار برایشان رسیدن به گنج های پنهان عزت و معنویت بود و آن عده ای هم که برخلاف و معاند این انقلاب بودند یا هلاک شدند و یا مورد اصابت ترکش ها و موج انفجار قرار گرفتند. عده ای اندکی بعد پی به حقیقت نورانی انقلاب بردند و خود را مداوا کرده و ترکش ها از تن و جان خود بیرون کشیدند و سلامت شدند ، اما عده ی بغض و کینه شان نسبت به این انقلاب نورانی بیشتر شد و ترکش های انقلاب نیز هر روز بیشتر از دیروز در جان و عقیده شان پیشروی کرد تا آنجا که همچون بیماران صعب العلاج شب و روزشان درد و رنج شده و عاقبتی جز هلاکت و عذاب الهی نخواهد داشت. این اثر برای نزدیکان به این انفجار بود.

اما در دور دستها و آنسوی مرزها و جهان هستی نیز چه بسیار انسان های بیدار که گوش شنوا داشتند و در اثر گناه خداوند بر گوش و چشمشان مُهر نزده بود، صدای انفجار نور را شنیدند و بسویش آمدند و همچنان می آیند و خواهند آمد. یا خود و با پای خود به منبع نور آمدند یا اگر امکان آمدن نداشتند با تحقیق و تفحص از راه دور از نور این انقلاب اسلامی استفاده کرده و میکنند؛ همچنانکه دیدیم و می بینیم کشورهای انقلابی و مبارز با استکبار چه بسیار شده اند و خود را متأثر از انقلاب اسلامی ایران می دانند و در مقابل مستکبران و طاغوت های جهان مورد اصابت ترکش های کشنده این انقلاب قرار گرفته و روزهای پایانی عمر خود را سر می کنند. و چه بد عذابی در انتظار آنانی ست که بر علیه نور خدا قیام کنند.