بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی ابر سیاه گناه و هواهای نفسانی ، آسمان قلب آدمی را اشغال کند ، دیگر چهره زیبا و اثر گرمابخش آفتاب پیدا نیست .  

زمانی که ماه بین زمین و خورشید قرار میگیرد ، صورت روشن و امید بخش خورشید با پرده ای سیاه پوشیده میشود و روز روشن ، چون شب تیره و تار میشود.  حال اگر کسی تازه از خواب پریده باشد ، فکر می کند شب است و دوباره می خوابد یا اگر نخوابد فکر شام و مهمانی شبانه می باشد.

عده ای که بر شهر دل شان کسوف گناه و حب دنیا رخ داده بود ، فکر می کردند دیگر همه جای ایران اسلامی تاریک شده و آسمان قلبها را سیاهی گرفته و کسی خورشید تابان انقلاب را نمی بیند و این عقب افتاده ها چقدر ذوق کرده بودند و پیش خودشان چه چیزها که نمی اندیشیدند.  اما چند روز قبل وقتی قدوم مبارک حضرت آقا بر شهر نورانی قم جاری شد به یکباره آرزوهای بچه گانه این شب زده های جغد صفت نقش بر آب شد و برق از چشمان نداشته شان پرید.  دیدند که آنقدر دل صاف و آبی در این کشور ولائی وجود دارد که کسی چون خود فریب خورده شان فکرش را هم نمی توانست بکند.

این خصلت آفتاب است که وقتی طلوع کند شعاع نورانی اش هر آنچه که در مسیرش باشد را نوازش می کند و صورت ظاهر و باطنشان را روشن می کند.

در عالم ماده اگر آفتاب دیگر نتابد ، گیاهان سبز ، سبزینه خود را از دست می دهند و توان ادامه حیات را نخواهند داشت .  در عالم معنویت نیز اگر خورشید الهی که امروز ولایت و ولایت فقیه می باشد بر کسی نتابد ، دیر یا زود پلاسیده شده و فرصت حیاتش به پایان میرسد.  شاید عمری بظاهر طولانی داشته باشند ، اما به واقع مرده ای متحرک بیش نیست.  

خورشید انقلاب اسلامی یعنی تابش انوار حیات بخش اسلام بر رخ هر که زیر آفتاب باشد و شب نشینان ظلمت زده تاریک خواهند مرد.