گروه سیاسی – رجانیوز: «یک عده به ظاهر شعار می‌دهند ولی بزدل سیاسی هستند و تا حرف مذاکره پیش می‌آید می‌گویند ما می‌لرزیم. به جهنم؛ بروید یک جای گرم برای خود پیدا کنید. خداوند شما را ترسو و لرزان آفریده است.» این جدیدترین اظهار نظر آقای روحانی در قبال منتقدان سیاست‎های دولتش بود، ادبیاتی که البته انتقادات دوستان روحانی را نیز به دنبال داشت.

به گزارش رجانیوز، شاید نکته‎ای که در حاشیه ادبیات تند و به جهنم گفتن روحانی به منتقدان قرار گرفت، بزدل و ترسو خطاب کردن منتقدان سیاست خارجی دولت یازدهم بود. منتقدینی که بسیاری از آنها سال‎ها سابقه گذشتن از جان و مال خود و حضور در جبهه‎های دفاع مقدس را داشته‎اند. و این در حالی است که این روزها افرادی متولی اداره امورات سیاست خارجی دولت یازدهم هستند که نه تنها دوره نوجوانی و جوانی خود را در ایران سپری نکرده‎اند بلکه برای اولین بار نه  در دوران جنگ که پس از پایان جنگ تحمیلی از پلکان هواپیما پیاده شده و پای در کشور گذاشتند.

آنچه در ادامه می‎خوانید، اظهار نظر برخی از منتقدین سیاست خارجی دولت یازدهم است که رئیس‎جمهور از آنان به عنوان بزدل و ترسو یاد کرد: 

بزدل بی‎سواد شماره یک: دکتر فریدون عباسی، رزمنده دفاع مقدس؛ جانباز ترور و استاد دانشگاه در رشته  فیزیک هسته ای  

ما نباید مدعی باشیم که چرا آنان اتباع ما را تحریم و ترور می‌کنند؟نباید  در در مذاکرات از این ابزار استفاده کنیم؟! 

جک استراو باید جواب ترور شهید علیمحمدی را می‌داد .چرا این موضوع را در ایران از او مطالبه نکردند؟ من مطمئن هستم MI6  در این ترور دست داشت اما اینان وارد کشور ما شدند، برگشتند اما هیچ کسی این سؤال را از آنان نکرد.

امیدواریم تذکراتی که به مسئولان داده شد، در دور بعدی مذاکرات مشاهده شود و آنان مانند انسان‌های اولیه نباشند که همه چیز را از صفر شروع کنند و در مذاکرات از تجربیات گذشتگان استفاده کنند. آمریکا وقتی ما را در مقابل خود نرم دید موارد دیگری را که ربطی به مذاکرات نداشت را به ما تحمیل کرد.

بزدل بیسواد  شماره دو :مهندس سعید قاسمی، استاد دانشگاه در رشته معماری، معاون شهید همت، سردار دفاع مقدس:

در این دسته بندی چندروز اخیر –پروفسورها و بی‌سوادها- جزء دسته بی‌سوادها هستم .

فلسطین که نه غزه چهل کیلومتر طول و سی و پنج کیلومتر عرض و یک میلیون و نیم جمعیت دارد. اسرائیلی‌ها در یک نبرد 22روزه و با تمام امکانات نتوانستند کاری بکنند. چرا نتوانستند؟ این را بپرسید؟

«چقدر وقیحند این جان کری و وندی شرمن که هنوز هیچی نشده باز گزینه‌ها را روی میز می‌گذارند. بعد هم با عجله همه‌اش را می‌خواهند. هنوز هسته‌ای به نتیجه نرسیده راجع به موشک‌های بالستیک و حمایت ایران از حزب الله و... صحبت می‌کنند. آقایان پروفسور! ما که بی‌سوادیم شما چگونه مذاکره کردید که این‌ها همه‌اش را می‌خواهند؟ چرا جواب دندان شکنی نمی‌دهید؟»

بزدل بیسواد شماره 3:محمد کوثری، فرمانده لشکر محمد رسول الله (ص) در دوران دفاع مقدس

مسولین هسته ای می گویند برخی مسائل که مربوط به امنیت ملی است را نمی توان به صورت عمومی بیان کرد. اما آیا این مسائل را در کمیسیون امنیت مجلس هم نمی توانند بگویند؟ وقتی در کمیسیون این مسائل بیان نشد ما مجبور شدیم به صورت عملی صحبت کنیم. نماینده بانک مرکزی، هواپیمایی و کشتی رانی در کمیسیون امنیت حضور پیدا کردند و گفتند از بعد از لغو برخی تحریم ها هنوز هیچ تغییری ایجاد نشده و ما حتی یک دلار هم نتوانسته ایم برداشت کنیم، فقط فضا خوب شده است! وقتی هیچ اقدامی انجام نشده ما حق داریم نگران و دلواپس باشیم

ما در جریان مذاکرات دوران قبل بودیم و هیچ نگرانی از آن نداشتیم. سال 83 من در مورد بحث هسته ای از ستاد کل مسولیت داشتم. شورای عالی امنیت ملی تصمیم گرفته بود بحث امنیتی این موضوع به ستاد کل سپرده شود. وقتی به نطنز رفتم همه چیز را رصد کردم و در جریان امور بودم. تیم مذاکره کننده ایرانی در آن زمان هر روز در حال پیشرفت بود. وقتی 20 درصد به ما داده نشد، با تصمیم مقام معظم رهبری خودمان اورانیوم 20 درصد را تولید کردیم. از طرف دیگر در مقابل خواست طرف مقابل چیزی داده نمی شد و آن ها هم تحریم را بیشتر می کردند. . آیا ما سال 59 بحث هسته ای داشتیم که محاصره اقتصادی شدیم؟ آیا در آن زمان بحث موشکی و هسته ای مطرح بود که جنگ به ما تحمیل شد؟ بحث این ها نیست، آن ها می گویند شما نباید پیشرفت داشته باشید. 

بزدل بیسواد شماره 4: علیرضا پناهیان، استاد دانشگاه و رزمنده هشت سال دفاع مقدس

برگزاری چنین جلساتی دو قاعده اصلی دارد، یک قاعده آن به این معنی است که پشتیبانی نیروهای انقلابی است که می‌تواند به مذاکره‌کنندگان قدرت دهد.قاعده دیگر برگزاری چنین جلساتی این است که اگر چنین اقداماتی پشت سر مذاکره‌کنندگان نباشد چرخ انرژی هسته‌ای که هیچ، چرخ کارخانجات نیز نمی‌چرخد.اگر مذاکرات موجب رونق اقتصادی و افزایش عزت کشور شود آن مذاکره در خدمت جمهوری اسلامی است و اگر مذاکراتی به تقویت جایگاه جمهوری اسلامی منجر نشود این مذاکره محکوم به شکست بوده و از طرف انقلابیون مطرود است

بزدل بیسواد شماره 5:علیرضا زاکانی  جانباز دفاع مقدس و متخصص پزشکی هسته ای

به بنده گفتند دلواپس هستید و من گفتم بله دلواپسم؛ بیش از همه آقای ظریف و تیمش باید دلواپس باشد چون با یک تیم دشمن و جنایتکار روبه رو است و هر لحظه ممکن است خوی سلطه‌گری‌اش‌ گل کند یا با بهانه‌جویی مسیر را بنا به خواست خود پیش ببرد. 

خود آقای رئیس‌جمهور کمی عصبانی است، بنده وی را دعوت به حفظ آرامش و رعایت حقوق منتقدین می‌کنم، تا نگاه از بالا به پایین صورت نگیرد، نباید دیگران را بی‌سواد بخوانند. اطرافیان رئیس‌جمهور نیز باید اطلاعات صحیحی را به رئیس‌جمهور و یا مقام مسئول برسانند، رئیس‌جمهور را از مردم جدا نکنند و نگاه قبیلگی نداشته باشند.

منبع: رجانیوز

گروه سیاسی - رجانیوز: نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با انتقاد از اظهارات رئیس‌‌جمهور در جمع سفرای کشورمان، اینگونه سخنان را توهین به نمایندگان مجلس عنوان کرد.

گروه سیاسی- امیرحسین ثابتی: «ما در منطق کم نمی آوریم. ما دیپلمات های مجربی داریم. امروز در راس وزارت خارجه افرادی هستند که جزو برترین دیپلمات های جهانی هستند، نه منطقه. بروید صورت مذاکرات سالیان دراز گذشته را بخوانید.

"سید مرتضی حسینی" نماینده مردم قزوین و آبیک و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار پارلمانی باشگاه خبرنگاران، با اشاره به نامه وزارت کار به شهرداری تهران برای لغو بخشنامه اخیر فضای کار مردان و زنان، گفت: چرا هنگامی که وزارت کار هنوز بخشنامه شهرداری را مطالعه نکرده، به قضاوت در برابر آن پرداخته است، به نظر بنده این یعنی "کاسه داغ‌تر از آش شدن".

وی افزود: شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1371 مصوبه‌ای را در رابطه با محیط کار اجتماعی بانوان تصویب کرد که بر مبنای این مصوبه، محیط کار زنان باید به‌گونه‌ای باشد که زمینه‌های رشد معنوی، علمی و حرفه‌ای این قشر محیا شده و به دیانت، منزلت و شخصیت آنها لطمه‌ای وارد نشود.

حسینی با اشاره به طرح "ارتقای مقام زنان" برای جدا کردن فضای فیزیکی کارمندان شهرداری، تصریح کرد: این اقدام شهرداری در راستای اجرای مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1371 است.

وی ادامه داد: مگر هر آن چیزی که غربی‌ها با ما مخالفت کردند، بناست ما طبق نظر آنها عمل کنیم؟ در این صورت دیگر انقلاب اسلامی نمی‌کردیم، لذا انقلاب اسلامی برای خود د  ارزش‌ها و  چارچوب خاصی دارد.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس تاکید کرد: قرار بود وزارت کار یک آیین‌نامه‌ای برای اجرایی شدن بیمه زنان خانه‌دار ابلاغ کند که متاسفانه این کار را انجام نداده است، بنابراین این وزارتخانه به جای اینکه وظایف خود را انجام دهد در کار شهرداری که کار خوب و مثبتی در جهت مبانی و ارزش‌های اسلامی انجام داده، دخالت کرده است.

نمانده مردم قزوین در مجلس در پایان خاطر نشان کرد: مجلس شورای اسلامی قطعا این موضوع را پیگیری خواهد کرد و وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی باید پاسخگو باشد.

گفتنی است؛ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در نامه‌ای به شهرداری تهران لغو بخشنامه اخیر شهرداری تهران برای جداسازی فضای فیزیکی فعالیت کارمندان زن و مرد را خواستار شده و اعلام کرده است که این بخشنامه خلاف کنوانسیون‌های بین‌المللی کار از جمله کنوانسیون عدم‌تبعیض در اشتغال و حرفه است.

حدود 2ماه پیش شهرداری تهران در بخشنامه‌ای داخلی و محرمانه از شهرداری‌های مناطق و سایر سازمان‌های زیرمجموعه‌اش خواست تا در راستای اجرای طرحی که شهرداری تهران آن را «ارتقای مقام زنان» نامیده نسبت به جدا کردن فضای فیزیکی فعالیت کارمندان زن و مرد در شهرداری اقدام کرده و از بکارگیری زنان در پست‌هایی مثل منشی، مسئول دفتر، تایپیست و... خودداری کنند.

باشگاه خبرنگاران

رژیم های سکولاریستِ لیبرال-نئولیبرال، سوسیالیست و مارکسیست و دیگر انواع رژیم های اومانیست براساس ارزش ها و مؤلفه های ایدئولوژیک خودشان (که البته برای ما قابل پذیرش نیست) به سیاستگذاری و نظارت و دخالت و مدیریت فرهنگی می پردازند. آنها هرچند می کوشند تا اِعمال مدیریت و سیاستگذاری و کنترل های سلبی و ایجابی شان در امور فرهنگی را انکار نمایند، اما حقیقت این است که در مسیر اغراض و ایدئولوژی های خود به این کار اقدام می ورزند.

برای ما که از منظر تفکر اسلامی و اسلام فقاهتی به مقوله فرهنگ می نگریم، ضرورت حضور ارشادی و سلبی و ایجابی متولیان نظام اسلامی در امور فرهنگی (که با اعتقادات و اخلاقیات و دفاع از کیان اسلام و نظام اسلامی و جامعه مسلمین ارتباط مستقیم دارد) مشخصاً. مستقیماً از متن آموزه های اسلامی نشأت می گیرد و در زمره تکالیف شرعی و قانونی و اخلاقیِ دولت اسلامی است. به عبارت دیگر اگر لیبرال ها و نئولیبرال ها به اقتضاء منافع و اغراض سیاسی-اقتصادی و باورهای ایدئولوژیک سکولاریستی شان است که به سیاستگذاری و دخالت در امور فرهنگی می پردازند. برای نظام اسلامی علاوه بر اقتضائات ناشی از امنیت ملی و مصالح اجتماعی و سیاسی و اموری از این دست، تکلیف مشخص شرعی برای حضور ارشادی دولت اسلامی در امور فرهنگی وجود دارد. حضوری که نافیِ مسئولیت مبنی بر امر به معروف و نهی از منکر آحاد مؤمنین در جامعه اسلامی برای پاسداری از حریم ارزش های فرهنگی نمی باشد.

یکی از قلمروهایی که باید چشمان تیزبین دولت اسلامی و سرپنجه تدبیر مسئولین فرهنگی نظام اسلامی معطوف به آن باشد، عرضه نشر و توزیع کتاب است. به خصوص که ملت ایران و نظام اسلامی اکنون در متن یک تهاجم فرهنگی فوق‌گسترده و جنگ نرم تمام عیار قرار دارد. یکی از اهداف دشمن در جنگ نرم علیه انقلاب اسلامی، تضعیف باورها و اعتقادات دینی و ارکان هویتی مردم ما است. یکی دیگر از قلمروهایی که مهاجمین فرهنگی به نحوی جدی بر آن متمرکز هستند، تطهیر چهره ها و عملکرد رژیم پهلوی و اربابان استعماری آن و تحریف حقایق تاریخی از طریق القاء تحلیل های غلط به منظور بسترسازی برای اغراض و تمنیّات رژیم های استکباری است.

تحریف واقعیات تاریخی به گونه ای که به تطهیر چهره ها و عملکرد استعمار غرب مدرن و رژیم دست‌نشانده آن (رژیم پهلوی) بپردازد یکی از محورهای اصلی فعالیت مهاجمین فرهنگی است که از طریق انتشار کتب و درج مقالات و شیوه های دیگر بدان می پردازند.

متأسفانه به نظر می رسد که در دایره های نظارتی و مسئولِ وزارت ارشاد کشورمان، حساسیت لازم نسبت به ترفندها و حربه ها و محورهایِ مختلف عملیاتی دشمن در عرصه جنگ نرم وجود ندارد و این امر عملاً بستر مناسبی برای حضور و فعالیت جریان تهاجم فرهنگی در قلمروها و موضوعات مختلف در حوزه نشر و توزیع کتاب فراهم آورده است. برای مثال و به عنوان یک نمونه (متأسفانه نمونه های نامناسب متعدد دیگر در قلمرو رمان و داستان، تاریخ، اندیشه سیاسی و... به وفور دیده می شود) به انتشار و توزیع کتابی تحت عنوان «ایران در گذر روزگاران» اشاره می کنیم که شنیده ها حاکی از آن است که ناشر کتاب در حال اقدام برای چاپ دوم آن می باشد.

* جولان فاجعه بار معاندان اسلام و انقلاب و نظام اسلامی با مجوز وزارت ارشاد

کتاب «ایران در گذر روزگاران» مجموعه چند مصاحبه با چهره هایی است که برخی از آنها در زمره معاندترین دشمنان دین اسلام و انقلاب اسلامی و امام خمینی(ره) و نظام جمهوری اسلامی هستند و در مصاحبه های منتشر شده در کتاب ایران در گذر روزگاران (که با مجوز رسمی وزارت ارشاد دولت یازدهم منتشر گردیده است) نیز کم و بیش در موضع عناد و دروغ پردازی و تحریف گری خود قرار داشته و به طریقه مألوف خود در جهت تطهیر رژیم پهلوی و قهرمان سازی از رضاشاه و محمدرضاشاه و محمدعلی فروغی فراماسون گام برداشته اند.

کتاب ایران در گذر روزگاران مجموعه ای از چند مصاحبه است که مسعود لقمان با عباس میلانی و علی میرفطروس و ماشاءالله آجودانی و داریوش آشوری و مرتضی ماتب فر و عبدالمجید ارفعی و جلال خالقی مطلق انجام داده است. در این گفتارها می کوشیم تا درباره شخصیت و افکار و عملکرد برخی شخصیت های مطرح شده در این کتاب (که مسعود لقمان با آنها مصاحبه کرده است) و نیز محتوای سخنان آن به بررسی تحلیلی بنشینیم. چرا که معتقدیم انتشار آثاری از این دست و مطرح کردن چهره های معاند دین ستیز هتاکی مثل علی میرفطروس (که آثار مکتوب او در سال های پس از پیروزی انقلاب مجوز انتشار نداشته است) و فراهم کردن فضا و شرایط برای درج و نشر و ترویج آراء آنها با استفاده از مجوز رسمی وزارت ارشاد اسلامی، حکایت از غفلت تلخ و فاجعه باری دارد که متولیان امر بررسی کتاب در وزارت ارشاد بدان مبتلا شده اند.

علی میرفطروس، فردی دین ستیز است که عناد ویژه ای با اسلام دارد و در آثار مختلف خود به هتاکی نسبت به پیامبر گرامی اسلام(ص) و ائمه معصومین(ع) پرداخته است و به راستی باید او را سلمان رشدی دوم و هتاک تراز اول نامید.

وضع در خصوص برخی چهره های دیگر مطرح شده در این کتاب نیز چندان بهتر نیست. ذیلاً می کوشیم تا درباره برخی چهره ها و محتوای سخنان و مدعاهای آنها در مصاحبه های این کتاب به بررسی بپردازیم.

* عباس میلانی، مارکسیستی که مجیزگوی رژیم پهلوی شد

یکی از چهره هایی که در این کتاب با او مصاحبه شده و به نشر آراء او پرداخته شده است، عباس میلانی است. عباس میلانی در سال های دهه 1350 شمسی به جرم فعالیت های مارکسیستی به زندان افتاد. او فارغ التحصیل علوم سیاسی از یکی از دانشگاه های آمریکا بود. میلانی پس از آزادی از زندان رژیم شاه تا مدتی باورهای مارکسیستی خد را حفظ کرد و در سال های 1358 و 1359 به ترجمه و انتشار آثاری از «آنتونیو گرامشی» (نئومارکسیست ایتالیایی) پرداخت. سیطره عبدالکریم سروش و دنباله های نئولیبرالیست پنهان کار او بر روند «انقلاب فرهنگی» (و در واقع خفه و عقیم کردن انقلاب فرهنگی از درون توسط آنها) و ساختار وزارت علوم در سال های دهه 1360 موجب شد که فضایی برای تدریس و ترویج آراء سکولاریستی برای عباس میلانی و «حسین بشیریه» و «چنگیز پهلوان» و چند چهره ضدانقلاب دیگر فراهم آید. این گونه بود که میلانی تا سال 1366 به تدریس در رشته علوم سیاسی در دانشگاه های ایران پرداخت و پس از آن ایران را ترک کرد.

عباس میلانی در آمریکا جذب محافل راست گرا و کنسرواتیست های مروج نئولیبرالیسم اقتصادی هیأت حاکمه آمریکا قرار گرفت و با پوست اندازی، از قالب مارکسیستی پیشین خارج گردیده و به یک نئولیبرالیست مجین گو و مدافع رژیم پهلوی بدل گردید. پیوند عباس میلانی با محافل اولترا راست گرا و اندیشکده های نئولیبرالیست وابسته به حزب جمهوری خواه آمریکا، او را به چهره ای قابل اعتماد برای استراتژیست های وابسته به انحصارات امپریالیستی بدل کرد. اینگونه بود که عباس میلانی به عنوان «مدیر گروه مطالعات ایرانی» دانشگاه استنفورد آمریکا برگزیده شد و نقش فعالی در حمایت مالی و تبلیغاتی و سیاسی از روشنفکران سکولاریست معاند نظام اسلامی و فواریان فتنه سبز بر عهده گرفت. میلانی با نگارش آثاری چون: «معمای هویدا»، «نام آوران ایران»، «نگاهی به شاه» کوشید تا ضمن تطهیر چهره پلید مجموعه ای از کارگزاران ایرانیِ وابسته به استعمار سرمایه داری مدرن و وابستگان به لژهای ماسونی و تطهیر شاه و هویدا و دیگر عوامل سرکوب و اختناق خونین و سیاه رژیم ستمشاهی؛ به مبارزه گسترده فرهنگی-سیاسی علیه انقلاب و نظام اسلامی نیز بپردازد. عباس میلانی در مقام یک تئوریسین نئولیبرالیست کارگزار هیأت حاکمه آمریکا که عناد و دشمنی ویژه ای با دین اسلام و روحانیت شیعه و شخص امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی دارد، با همکاری مستمر با صدای آمریکا، رادیو فردا، تلویزیون بی.بی.سی آشکارا و صریح زبان به هتاکی و دشمنی نسبت به امام راحل و انقلاب اسلامی و نظام و سپاه پاسداران و حزب الله گشوده است و همچنان به ایفای این نقش خود ادامه می دهد.

*تمجید کتاب از رضاشاه

عباس میلانی در کتاب «ایران در گذر روزگاران» زبان به تمجید از رضاشاه گشوده است و دوران سلطنت رضاشاه را «دوران بازیابی هویت ایرانی» نامیده است. میلانی در ادامه با ترسیم چهره ای فاجعه بار از ایران اواخر قاجاریه از رضاشاه و رژیم او به عنوان منجی ایران سخن می گوید.

در این که ایران در دهه پس از مشروطه و در حین جنگ جهانی اول اوضاع آشفته ای داشته است هیچ تردیدی نیست، اما نکته ای که میلانی به آن اشاره نمی کند این است که علت اصلی وضعیت بحرانیِ ایران در دهه پایانی قرن سیزدهم هجری شمسی عمدتاً حضور و دخالت استعمار انگلیس و دسیسه چینی های روشنفکران ماسونی و مدرنیست بوده است.

نکته مهم تر این که دوران رضا شاه را به هیچ وجه نمی توان دوره بازیابی هویت گم شده ایرانی (آنگونه که میلانی مدعی می شود دانست) زیرا رضاشاه و روشنفکرانِ همدست او با محوریت دادن به ایدئولوژی «ناسیونالیسم باستان گرا» (که دست پخت تئوریسین های نژادپرست اروپایی و ایدئولوگ های استعمارگر انگلیسی برای تعمیق بیش از پیش مردم ایران و ره‌آورد جیمز موریه و سرهار فورد جونز و فریزر و اردشیر ریپورنزجی برای ایران بود) در واقع به دنبال تخریب هویت اصیل مردم ایران بودند. تلقی استعمار انگلیس و روشنفکران ناسیونالیست باستان گرا و شووینیستِ دست پرورده لژهای ماسونی این بود که از ناسیونالیسم باستان گرا به عنوان محملی ایدئولوژیک برای ترویج غرب زدگی شبه مدرن، تخریب هویت ملی ما است و نه بازیابی آن. و نکته تلخ تأسف بار این است که سه دهه پس از انقلاب بزرگ و بی نظیر ملت ایران علیه سلطه غرب زدگی شبه مدرن، اکنون با مجوز رسمی وزارت ارشاد در یازدهمین دولت برآمده پس از انقلاب اسلامی اینگونه ترویج می شود که رضاشاه و رژیم او در پی بازیابی هویت ایرانی بوده اند. آیا به راستی چه کسی در مقابل گناهِ تحریف حقایق مسلم و مهم و گمراه کردنِ ذهن و جان جوانان ایرانی مسئول است؟   منبع: مشرق نیوز

گروه سیاسی مشرق - «هفته نامه صدا» در شماره اخیر خود طی گزارشی تحت عنوان: "شیر و خورشیدِ جنجالی، اطلاعات "صدا" از پشت پرده حملات اخیر به یونسی"[i]، سعی کرده است که اظهارات ابهام برانگیز «یونسی» درباره جایگزینی نشان شیر و خورشید بجای هلال احمر در «سازمان هلال احمر» را به نوعی توجیه و کم اهمیت جلوه دهد.

«هفته نامه صدا» به سردبیری «محمد قوچانی»، بعد از آن منتشر شد که «هفته نامه آسمان» - تحت سردبیری «قوچانی»- بدلیل غیرانسانی خواندن حکم قصاص در مطلبی از «داوود هرمیداس باوند»؛ توقیف شد. علاوه بر این، بدلیل اشتراک فراوان اعضای تحریریه هر دو نشریه؛ می توان «هفته نامه صدا» را "آسمان" با تابلوی جدید نامید.

«صدا» در گزارش مذکور نوشت: «خردادماه 86، «غلامعلی حداد عادل» بعنوان رئیس مجلس هفتم گفت: «با بالا رفتن مجسمه های شیر و خورشید بر سر در مجلس شورای اسلامی، با موافقت افکار عمومی، مشکلی نداریم». نویسنده سپس، با اشاره به جزئیات مربوط به اظهارات «یونسی» و بازخوانی مفصلی از اقدامات وی در پرونده قتل های زنجیره ای و تصدی گری اش بر «وزارت اطلاعات» کشور، اینطور عنوان می کند که محافظه کاران؛ در حال تسویه حساب سیاسی به بهانه اظهارات «یونسی» هستند.

«صدا» با اشاره به مخالفت های اصولگرایان با پیشنهاد «روحانی» برای وزارت مجدد «یونسی» بر «وزارات اطلاعات»، منشاء انتقادات صورت گرفته در عرصه افکار عمومی را جناحی و حاصل از بغض محافظه کاران نسبت به سوابق درخشان «یونسی» معرفی کرده و نهایتاً؛ تأکید می کند: «برغم تکرار سخنان مشابه سخنان «یونسی»، از زبان «حدادعادل» در سال 86 که آن موقع، هیچ واکنشی از سوی رسانه های محافظه کار بدنبال نداشت؛ معلوم نیست که آنها به چه دلیل، بخشی از سخنان تحریف شده «یونسی» را دستاویز حملات خود قرار داده اند     ]    !!    [    . آیا این حاکی از دور جدید حملات و حاشیه سازی های تندروها برای دولت خواهد بود؟»[ii].

با این حال، یک بررسی ساده نشان می دهد که چطور این هفته نامه نزدیک به «کارگزاران سازندگی»، با تحریف آشکار سخنان سال 86 «حدادعادل» و حذف بخش اصلی ماجرا؛ یک روایت نادرست و تحریفی برای به غلط انداختن مخاطبان ارائه داده است. جالب تر اینکه، برنامه ریزان «صدا» با بهره برداری از این روایت تحریفی، دست به تحلیل مختصات فعلی سیاسی ایران زده و بر افسانه "چرخه بحران سازی محافظه کاران علیه دولت" تأکید می کنند!

 پیش از هر چیز، متأسفیم که فرآیند استفاده از اطلاعات تحریف شده و وارونه نمایی تاریخ برای مغالطه و به اشتباه انداختن مخاطبین؛ به یک رویه معمول در برخی رسانه های منتسب به اصلاحات تبدیل شده است. با همه این اقوال، آنچه مهمتر است، اینکه بررسی های «مشرق»، "پشت پرده" جدیدی از موضوع شیر و خورشید را به نمایش در می آورد. اظهارات «یونسی»، چنان جنجال برانگیز بود که «سایت انتخاب» (اصلاح طلب و حامی دولت) بخاطر آن؛ سخت ترین انتقادات را به «علی یونسی» وارد کند. بنابر این، پیام یونسی چنان مهم بوده که وی حاضر بوده علاوه بر انتقادات اصولگرایان؛ انتقادات هم قطاری هایش را هم بخاطر آن، به جان بخرد. اینجا، بحث درباره گره گشایی از زوایای پنهان یک پالس است:

***

اپیزود اول: بازگشت شیر و خورشید بر سر در مجلس اسلامی!

«هفته نامه صدا»، در واقع به نشست خبری خردادماه 86 استناد می کند که توسط «غلامعلی حدادعادل» - ریاست وقت مجلس شورای اسلامی- برگزار شده بود. متأسفانه این هفته نامه، اصول اطلاع رسانی صادقانه را رعایت نکرده و در حالی صحبت های ادعایی «حدادعادل» را در "گیومه" قرار داده که آن را تحریف کرده است[iii]. در اصل، جمله ادا شده توسط «رئیس مجلس هفتم» چنین بوده است: «قرار شد، رسانه ‏ها در این خصوص کمک کنند و نظرسنجی انجام دهند که آیا بالا رفتن شیرها بر سر در مجلس؛ از نظر افکار عمومی جامعه، نوعی احیای شعارهای قبل از انقلاب محسوب نمی شود؟ اگر این تلقی ایجاد نمی شود، ما نیز مشکلی نداریم. مسئله مهم این است که بدانیم، مردم چه تلقی دارند»[iv].

همانطور که از پاسخ «حدادعادل» بر می آید، این واکنش وی در پاسخ به کنشی قدیمی تر بوده که در ادامه همین مطلب بدان اشاره می شود. دست آخر، هیئت رئیسه وقت مجلس زیر بار این نمی رود که چنین تلقی (شیر و خورشید طاغوتی نیست) در بین مردم وجود دارد و بنابر این؛ هیچگاه دستور نصب مجدد شیر و خورشید بر سر در مجلس توسط «حدادعادل» صادر نمی شود. لذا احتیاجی نبوده که نسبت به این اظهارات موضع گیری شود، زیرا وی؛ بازگشت مجسمه ها را مشروط به شرطی کرده که واقعیت بیرونی نداشته است (هر چند که می توان، سخت گیری بیشتری به خرج داد و بررسی درست نبودن این گزاره را نیز زیر ذره بین دقیق تری گذاشت).

کمی بعد از برگزاری «انتخابات دوره هشتم مجلس شورای اسلامی» و تغییر ترکیب مجلس و به تبع آن هیئت رئیسه[v]؛ ترکیب جدید در سکوت رسانه ای، اقدام به بازگرداندن شیر و خورشید ها به سر در ورودی مجلس می کند[vi]. «روزنامه سرمایه» - منتسب به اصلاحات- در اینباره نوشت: «دو مجسمه شیر و خورشید که زمان انقلاب از سر در مجلس حذف شده بود؛ روز پنجشنبه، 17 مرداد ماه در سکوت خبری، به جایگاه قبلی خود بازگشت. یکی از کارمندان «کتابخانه مجلس» با اعلام این خبر، از حذف نشان خورشید از پشت مجسمه های شیر می گوید»[vii].

کمتر از 5 روز بعد اما، بار دیگر مجسمه های شیر به زیر کشیده می شوند. «روزنامه سرمایه» در این رابطه چنین گزارش می کند: «ظهر روز سه شنبه 22 مردادماه، این دو شیر بدلیل نامعلوم دیگری، بار دیگر از سر در مجلس، به زیر کشیده شدند. شاید برای کسانی که از ارزش این دو شیر و حوادثی که درست در چند قدمی آن روی داده، غافلند؛ این موضوع مطرح شود که این مطلب، چرا این قدر اهمیت دارد؟»[viii].

آن زمان یک سایت داخلی درباره دلیل این نقل و انتقال ها، به نقل از «محسن کوهکن» - سخنگوی وقت هیئت رئیسه مجلس- چنین نوشت: «گویا آقای «(احمد) ناطق نوری» که «کارپرداز خدمات» است و اینگونه امور به ایشان بر می گردد، ابتدا تصمیم گرفته که این شیرها بر سر در مجلس قرار بگیرد و بعد هم خود او؛ تصمیم به برداشتن آنها گرفته است. «هیئت رئیسه» درباره همه امور جزئی، تصمیم گیری نمی کند و ما هم از علت گذاشتن و برداشتن این شیرها اطلاع نداریم»[ix].

اپیزود دوم: منشاء درخواست بازگشت شیر و خورشید؛ مجلس ششم

همانطور که گفته شد، پاسخ «حدادعادل» به خبرنگار سئوال کننده در سال 86، در حقیقت؛ پاسخی به یک فشار بیرونی بوده که منشاء قدیمی تری از این مصاحبه داشته است. سئوال محوری این است که منشاء مسئله بازگشت شیر و خورشید بر سر در مجلس؛ از کجا آغاز شده بود؟ پاسخ دقیق به این پرسش، مقاصد سیاسی بزرگنمایی موضوع شیر و خورشید در مجلس را بهتر به نمایش در می آورد؛ اینکه واقعاً پشت پرده ماجرا چیست وچه کسانی پست آن هستند؟

گویا برای اولین بار در «مجلس هفتم» و همزمان با ریاست «حدادعادل»، یک نماینده زرتشتی درخواست بازگشت شیر و خورشیدها بر سر در مجلس را مطرح کرده است. 9 خرداد ماه همان سال (86) بود که «کوروش نیکنام» - نماینده زرتشتیان- طی نطق پیش از دستور خود در صحن علنی مجلس، "شیر و خورشید" را یکی از "کهن‌ ترین نمادهای ملی ایرانیان" نامید و از رئیس مجلس خواست که دستور دهد؛ "پیکر زیبای شیرهای بالای ستون های ورودی مجلس قدیم" که به گفته اش "نماد پیروزی و شجاعت و غرور" هستند، دوباره بازگردانده شوند[x].

با این وجود، ماجرا به قبل از این درخواست بر می گردد و این درخواست این «نماینده زرتشتی مجلس هفتم»، خود تابع بازی قدیمی تری بود؛ اصل بازی به دوره تسلط اصلاح طلبان افراطی بر «مجلس ششم» باز می گشت. 

شهریورماه 1384 ه.ش بود که «خبرگزاری میراث فرهنگی» درباره منشاء درخواست بازگشت شیر و خورشید به سر در مجلس نوشت: ««کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس» تلاش می کند تا مجسمه دو شیر سر در مجلس مشروطه را به جای اصلی خود برگرداند. «محمدعلی ابهری» (رئیس کتابخانه،‌ موزه و مرکز اسناد مجلس) با اشاره به پژوهشی که در «کتابخانه مجلس» درباره سابقه شیر و خورشید انجام شد، افزود: "این تحقیق به پیشنهاد «سازمان اداری مجلس ششم» در «کتابخانه» انجام شد. طی این تحقیق بر اساس منابع موجود ثابت شد که شیر و خورشید یک نماد ملی ایرانی- اسلامی است که ربطی به سلسله‌ پادشاهی در ایران نداشته و از دوره بسیار کهن نشان کشور بوده است"»[xi].

این خبرگزاری به نقل از «ابهری» ادامه می داد: «وی با اشاره به اینکه به استناد این تحقیق، از «سازمان اداری مجلس ششم» خواستیم تا دستور انتقال شیرها را به جای اصلی خود بدهند، افزود: "تصمیم گیری درباره این موضوع، به عهده «هیئت رئیسه مجلس» است. این اتفاق در «مجلس ششم» به مرحله تصمیم «هیئت رئیسه» نرسید. ما درخواست خود را به همراه دلایل اثبات سابقه ملی و مذهبی شیر و خورشید، برای «سازمان اداری» و هیئت مدیره مجلس (هفتم) می فرستیم و مسئله را پیگیری خواهیم کرد"»[xii].

بنابر این، آنچه که «یونسی» اخیراً مطرح کرده و به زعم برخی، حرف نویی در انداخته؛ طرحیست که سال ها پیش اصلاح طلبان دنبال انجام آن بوده اند. برای چه؛ بسیاری نمی دانند؟

اپیزود سوم: رسانه های اصلاحات، شیفتگان بازگشت شیر و خورشید

جالب تر اینکه، طی دوره «مجلس هفتم» آن کسانی که پیگیری به نتیجه رسیدن طرح «مجلس ششم» (بازگشت شیر و خورشید) در «مجلس هفتم» بودند و درباره آن گزارش رسانه ای تهیه می کردند؛ برخی از رسانه های اصلاح طلب داخلی و عمده سایت های ضدانقلاب خارج نشین بودند.

سال 1386، «روزنامه هم میهن» که منتسب به جریان اصلاح طلبی بود، طی گزارشی نوشت: ««عبدالحسین حائری» که پشت انبوهی از کتاب های خطی در «کتابخانه مجلس» نشسته، این حرف ها را می‌زند. او 53 سال است که در «کتابخانه مجلس» کار می کند و سال ها «رئیس کتابخانه» بوده ... آرام حرف خود را ادمه می دهد: «می خواستند که تکه های مجسمه را با خود ببرند ولی اجازه ندادیم، با آنها صحبت کردیم. خواهش کردیم و بعد آنها، مجسمه را به همان حال رها کردند ... مجسمه های رها شده بار دیگر، 8 سال پیش و همزمان با بازسازی «ساختمان مشروطه» (مجلس بهارستان) برای «ساختمان تشریفات» از «اداره اموال» بیرون آمد و توسط کارشناسانی که در ساختمان کار می کردند؛ مرمت شد». «کیوان شیروانی» که کارشناس «کتابخانه و مرکز اسناد مجلس» است، می‌گوید: «سه سال است که دوباره بدنبال احیاء و مرمت شیرها افتاده و بررسی هایی انجام دادیم. در «مجلس ششم» به پیشنهاد «سازمان اداری مجلس»، تحقیقی در مورد پیشینه شیر و خورشید انجام و گزارشی هم تهیه شد؛ گزارشی که نتیجه آن این بود: نشان شیر و خورشید، هیچ ارتباطی به سلطنت ندارد و یک نشان ملی اسلامی است»[xiii].

سه روز قبل از «هم میهن» و در 29 خردادماه، «روزنامه اعتماد ملی» - ارگان رسمی حزب منحله اعتماد ملی- در گزارشی که به ادعای «روزنامه جمهوری اسلامی»، آن را از روی یک سایت برداشته بود؛ می نویسد: «این ضرب المثل چینی را «آندره مالرو» نقل می کند که فیل حیوانی متفکر است؛ چون هر از گاه لحظه ای می ایستد و در خود فرو می رود، پس آنگاه دوباره به راه می افتد که این توقف را نشانه تفکر می دانند. چه خوب نشانه ای است که همه، نیازمند به آنیم تا در لحظاتی به دور از هیاهوها، کمی در خود فرو رفته و به تعمق؛ آنچه بر ما گذشت را بنگریم، ورنه در خود تنیدن مدام، جز سکون نمی زاید ... پس از پیروزی انقلاب اسلامی به اقتضای شرایط انقلابی، شور و شوقِ زدودن همه نشانه های بازمانده از رژیم سلطنتی فراگیر بود و در حال و هوای آن روزها؛ چنین اقداماتی قابل درک و توجیه است اما ... آیا براستی، می توانیم به صرف زخم عداوت هایی که از حکومت های گذشته بر جان داریم، نماد ملی خود را به فراموشی بسپاریم؟»[xiv]. این مقاله با واکنش بسیار تند «روزنامه جمهوری اسلامی» و تحت تیتر: "مردم ایران فیل نیستند"، مواجهه گردید[xv]. ...

قسمت دوم

همچنین، «BBC Persian    » طی گزارشی تحت عنوان: "(نظر شما؟) بازگشت شیر و خورشید؟"، به این موضوع پرداخت[xvi].

اپیزود چهارم: شیر و خورشید؛ نشان ملی یا ملی- مذهبی یا طاغوتی؟

علیرغم ادعاهای غیرکارشناسی «یونسی» و پژوهشگران «مجلس ششم»، شیر و خورشید یک نشان ملی- مذهبی نیست. شاید بتوان گفت که برخی در تاریخ سعی داشته اند، مفهوم این نشان را قلب کرده و با توجیه های گوناگون؛ از آن استفاده کنند. درست مانند نشان صلیب که از نشانه های رمزی فراماسون ها و پیروان "کابالا"ست و طی یک عملیات خارق العاده روانی؛ بعنوان نشان مسیح جا زده شد. حقیقت این است که نشان شیر و خورشید، نه تنها یک نشان ملی- مذهبی نیست و حتی یک نشان ملی هم نیست، بلکه یک نشان طاغوتی است.

نگاهی به پیام «امام خمینی (ره)» درباره لزوم زدودن نشان شیر و خورشید که مورخ 10/12/1357 در «فیضیه قم» و در پاسخ به حامیان ابقای نمادهای سلطنتی در ایران ایراد شد؛ نیز همین را نشان می دهد و بر پاکسازی آثار طاغوتی تأکید دارد، نه فقط سلطنتی. امام (ره) فرمودند: «تمام آثار غرب را - تمام آثار فاسده، نه آثاری که تمدن است، تمام اخلاق فاسده غربی، تمام نَغَمات باطله غربی را خواهیم زدایید. ما یک "مملکتِ محمدی" ایجاد می کنیم. بیرق ایران، نباید بیرق شاهنشاهی باشد، آرم های ایران نباید آرم های شاهنشاهی باشد؛ باید آرم های اسلامی باشد. از همه وزارتخانه ها، از همه ادارات، باید این "شیر و خورشید منحوس" قطع بشود؛ عَلَم اسلام باید باشد. آثار طاغوت باید برود. اینها آثار طاغوت است؛ این تاج آثار طاغوت است؛ آثار اسلام باید باشد»[xvii].

«عبدا... شهبازی» نیز در نقدی که برای «سایت اصلاح طلب انتخاب» فرستاده، به پیشینه تاریخی شیر و خورشید اشاره کرده – اینکه شیر و خورشید در الهه های باستان ایران منشاء دارد- و بر بی اساس بودن ادعاهای «یونسی» و پژوهشگران «مجلس ششم» تأکید می کند[xviii].

در اصل، شیر و خورشید به الهه های باستانی ایران یعنی "آناهیتا" و "میترا" مربوط است، الهه هایی باطل و طاغوتی که پادشاهان ایران باستان، حتی قبل از هخامنشیان؛ مشروعیت و قدرت خود را از آنها می دانستند:

«برای تکمیل و تصحیح نظر مرحوم «مینوی»، باید اضافه کنم که خاستگاه نقوش شیر و خورشید، به "نجوم باستان" می رسد که به 7 کوکب سیار و 12 صورت فلکی باور داشتند. هر کوکب در یک یا دو صورت فلکی جای می گرفت و خانه خورشید؛ در "صورت فلکی اسد" بود ... خورشید نماد کمال و سروری بود و شیر، "حیوان خورشیدی" یا "پادشاه حیوانات" شناخته می شد. در تمدن های کهن خاورمیانه، نقش شیر و خورشید با الهه     ]های باطل    [     "انانه" (سومر) یا "ایشتر" (بابل) یا "آناهیتا" (ایران) دیده می شود؛ مانند مُهر هخامنشی که "آناهیتا" را سوار بر شیر نشان می دهد و خورشید بر فراز اوست»[xix].

«سینکلر» درباره ارتباط "میترا" و خورشید می گوید: «"میترا" بعنوان خورشید، آورنده روشنی به آدمی و میانجی آسمان و زمین شناخته می شود»[xx]. "میترا"، شناخته شده ترین خدای (باطل) در میان ایرانیان باستان است که در امپراطوری روم و شبه قاره هند نیز تقدیس شده است. "میترا" بعنوان الهه باطلی که نظم کیهانی را کنترل می کند - شب، روز و تغییر فصول- به آتش و خورشید مرتبط بوده و از این رو؛ تحت نام "خدای (باطل) خورشید" در ایران و هند شناخته می شد[xxi]. در متون باستانی رسیده، اینگونه توصیف می شود: «او اولین خدای آسمانی است که قبل از خورشید جاودان تیز اسب به فراز هرا (کوه البرز) می رسد. در ردیف اول آرایش طلایی، قله های زیبا را می گیرد و از آنجا به منازل آریاها (مردم ایران) با چشم نیکوکار نگاه می کند»[xxii].

ظاهراً نشان شیر و خورشید، حداقل از دوران هخامنشی ظهور کرده اما شواهدی در دست است که این ترکیب حتی قبل از این دوران نیز وجود داشته است. دو پژوهش انجام گرفته[xxiii]، اشاره می کنند که قدیمی ترین نمایش همزمان شیر و خورشید به "استوانه ساوستار شاه" به تاریخ 1450 قبل از میلاد باز می گردد که تصویری است از؛ یک قرص خورشید با دو بال برآمده از جناحین آن و دو شیر محافظ در پایه.

همچنین، مُهری در ساحل شمال غربی «دریای سیاه» در منطقه "پنتوس" کشف گردید که در «موزه بریتانیا» نگهداری می شود. مُهر، تصویری است از «اردشیرشاه دوم» که در برابر الهه (باطل) "آناهیتا" که سوار بر شیری است، ایستاده و در حال نیایش است در حالیکه پس "آناهیتا"؛ نماد خورشید که نمایشی از "میترا" بوده، نقش بسته است. 21 شعاع نوری در حال تابیدن از خورشید هستند که احیاناً به آیین های ایرانیان باستان از جمله کردهای آسیای غربی؛ مانند "جشنواره مهرگان" (16 تا 21 اُم مهرماه) ارتباط دارد. در اساطیر ایران، "آناهیتا"، مادر باکره خدای (باطل) خورشید - میترا- بوده است.

اپیزود پنجم: دستورکار ناسیونالیست های افراطی: شیر و خورشید را به باغ ملی و هلال احمر باز گردانید!

ولی همانطور که «روزنامه سرمایه» پرسیده بود، باید از خود پرسید: چرا بازگشت نشان شیر و خورشید، تا این حد برای ناسیونالیست های افراطی و ضدانقلابیون مهم و حیاتی است؟ پاسخ کمی روشن تر شده است، برای همه آنهایی که "ایرانیت بدون اسلام" را ترویج می کنند و به داشته های ملی ایران قبل از اسلام، مباهات می کنند و ایران بعد از اسلام را به انواع مختلف نکوهش می کنند؛ نشان شیر و خورشید، رمزی است از اینکه حکومت ایدئولوژیک باید به اتمام برسد. اصرار آنها برای بازگرداندن این نشان، از این جهت است که ایرانگری بی اسلام را ترویج کنند.

به این جملات یک ملی گرای افراطی در وبلاگش توجه کنید که مورخه 4/12/1390، نوشته شده است: «ایرانیان، باید گام به گام برای بازگشت شیر و خورشید، این نماد ملی سرزمین مان تلاش کنند. نخست تندیس های شیر و خورشید مانند نمونه «باغ ملی»     ]منظور نویسنده: ساختمان مشروطه در بهارستان[ را سرجای خود برگردانند؛ در گام بعد، "شیر و خورشید سرخ" جای "هلال احمر عثمانی" را بگیرد. برای تحقق این گام (ها)، باید از همه نیرو و توانایی های خود بهره بریم».

اصرار این دست ناسیونالیست های ضد «جمهوری اسلامی» به بازگشتن شیر و خورشید، تابعی از نشانه شناسی است و در ماهیت خود؛ اصرار بر این امر است که تلاش برای تغییر حکومت دینی در جریان است، این پالسی است از استمرار عملیات تغییر از درون؛ آنچه آنها به دروغ نام "مقاومت ملی" را بر آن نهاده اند.

سئوال نهایی این است که آیا اظهارات یک مقام مسئول، پالسی برای ایرانی گری افراطی بوده یا نه؟ آیا این شبیه چیزیست که دولتمردان سابق همچون احمدی‌نژاد و دستیارش، مشایی در حوزه ایرانی‌گری پیمودند؟ اینها سئوال‌هایی است که ما نمی توانیم به آن پاسخ دهیم، حداقل امروز. آنهایی که خواهان بازگشت شیر و خورشید هستند، آنها باید بگویند که این شباهت ها تصادفی است یا عمدی. علیرغم این تردیدها، بسیاری معتقدند که این اشتباه، فقط یک اشتباه گذرا بوده است؛ امروز همه، از این ارزیابی خوشحال تریم.

 

به گزارش ایسنا مجید تخت‌روانچی در گفت‌وگو  با روزنامه گاردین اظهار داشت: ایران آماده است تا به عنوان بخشی از یک توافق کلی برای بازگرداندن روابط دیپلماتیک میان ایران و انگلیس در مورد پرداخت غرامت به این کشور به خاطر حمله به سفارت آن در تهران در سال 2011 مذاکره کند، اما به طور رسمی از انگلیس عذرخواهی نخواهد کرد.
وی افزود که بازگرداندن روابط دو جانبه با انگلیس که پس از حمله به سفارت این کشور در تهران متوقف شد مورد بحث بوده است. احتمال داشت که تا پایان سال یک توافق در این زمینه صورت گیرد اگرچه هیچ جدول زمانی تعیین نشده است.
روانچی ادامه داد: عذرخواهی رسمی مورد بحث نیست. چیزهای زیادی وجود دارد که در گذشته اتفاق افتاده اما ما هیچگاه به خاطر آنها عذرخواهی دریافت نکرده‌ایم اما اکنون درخصوص اتفاقی که افتاده با دولت انگلیس در ارتباط هستیم. وی افزود پرداخت غرامت یکی از موارد مورد بحث است.
معاون وزیر خارجه در این گفت‌وگو به سوابق ممتد خباثت و خیانت رژیم انگلیس علیه ملت ایران طی 150 سال گذشته و تحمیل دو کودتا و رژیم استبدادی پهلوی به کشورمان اشاره‌ای نکرده همچنان که رفتارهای موذیانه رژیم انگلیس در مواردی نظیر حمایت از گروهک‌های ضد انقلاب، حمایت از رژیم صدام در جنگ تحمیلی، حمله به سفارت ایران، راه‌اندازی فتنه سلمان رشدی علیه قرآن کریم و پیامبر اعظم(ص)، نقش‌آفرینی در تحریم‌های اقتصادی غیرقانونی، کارشکنی در مذاکرات هسته‌ای و نقش‌آفرینی در فتنه و آشوب سال 88 سزاوار حداقل عذرخواهی و پرداخت غرامت‌های سنگین است. دولت انگلیس اخیرا نیز چند شرکت ایرانی را در فهرست تحریم‌ها قرار داد که حتی از سوی مطبوعات انگلیس مورد سرزنش قرار گرفت. این مطبوعات تأکید می‌کنند، دولت لندن بردگی آمریکا و اسرائیل را می‌کند و باعث تحقیر مردم انگلیس می‌شود.

کیهان