بسم الله الرحمن الرحیم

روزگاری نه چندان دور همان دوران دفاع مقدس، معبری بزرگ باز شده بود تا سبکبالان عاشق بسوی آسمان عشق پرواز کنند و چه بسیار که از آن معبر پرکشیدند. اما امروز دیگر از آن معبر خبری نیست و به فرموده حضرت آقا دریچه ای کوچک باز هست و هر که می خواهد از این دریچه عبور کند باید دلش را پاک کند.

دل پاک چه زیباست که خریدارش خداوند است و مزدش را درجه رفیع شهادت قرار داده!

دل پاک و دور از خار و خاشاک دنیا چه بزرگ است که صاحبش را از زمین جدا و به آسمان رهسپار میکند.

دل پاک داشتن را مرد می خواهد و مردانی از جنس شهدای طاهر.

شهادت مردانی بی ادعا خواهد نه مدعیان بی عمل.

شهادت یعنی پرواز بسوی آسمان خوبیها، تکیه زدن بر بالاترین مقام بندگی. شهادت یعنی نوشیدن شهد شیرین بندگی ، بندگی همان پروردگار که قلب مؤمن را خانه خود نامید و خانه اش را پاک دوست دارد.

عارف ربانی آیت الله شیخ سیدعبدالکریم کشمیری فرموده بودند: اگر دائماً یاد خدا باشید این صفات رذیله کم کم نه، بلکه همه اش با هم برچیده می شود.

یاد و توجه به خداوند رسم شهدا بود و عاشقانه بسویش پر کشیدند.

الهی! دلی پاک دادی ، خاکی اش کردم ، ای کاش پاکش کنی.