... هیچ آدمی با به عظمت یاد کردن حسین ابن علی علیه السلام و امیرالمومنین علیه السلام مخالف نیست. هر که اینها را بشناسد، تصدیق می کند که نام اینها را باید با عظمت برد خانواده ای که میراث آنها شهادت و عزیزترین یادگارشان فداکاری و جانبازی در راه خدا است و همه وجودشان وقف و خالص برای خدا است. این خانواده را انسان باید با عظمت یاد کند و ربطی به شیعه بودن و شیعه نبودن هم ندارد من بشما قول می دهم که اگر به اروپا، آمریکا و هر کفرستانی بروید و سرگذشت شخصیتی چون علی ابن ابیطالب علیه السلام را برای آنها شرح دهید خواهید دید که به افتخار این چهره، به افتخار این انسانی که این همه افتخارات در زندگی اش هست آنها کف می زنند و احترام و تجلیل می کنند تعظیم می کنند و نام او را بصورت یادبود عزیزی از شما در ذهن نگه می دارند این مخصوص شیعه نیست که شما خیال می کنید که ولایت یعنی همین، البته این یکی از گوشه ها و شعبه های آن ولایتی است که انسان را به بهشت میبرد و یکی از بخشهای اصل بسیار مهم ولایت محسوب می گردد. عده ای هستند که واقعا از روی جهالت که انشاءالله از روی جهالت است نه از روی غرض، مسائلی مانند گریه کردن بر امام حسین علیه السلام و مسائل سطحی باب ولایت و تشیع را مطرح میکنند و ولایت را فقط به همین مسائل منحصر میکنند و شگفتا که ولایت فهمها و ولایت شناسها و ولایت دارها را با همین حرفها می کوبند.
ولایت در یک انسان به معنای وابستگی فکری و عملی هرچه بیشتر و روز افزونتر با ولیّ است. ولـــیّ را پیدا کن. ...
