سردار سرتیپ پاسدار علی فضلی

... خود را در مقابل مؤمنان به خدا فروتن و کوچک می کنند - اعزة علی الکافرین - در مقابلِ کافران و دشمنان دین و مخالفان دین و مخالفان قرآن _ اعزة - هستند یعنی تأثیر ناپذیر و سربلند هستند یعنی حصاری از فکر اسلامی در خود پیچیده و کشیده که هیچ نفوذی از آنها نپذیرند - مجاهدون فی سبیل الله - خاصیت دیگرشان اینست که بی امان و بدون قید و شرط در راه خدا جهاد و مجاهدت می کنند همچنانکه در آیه هست - ولا یخافون لومة لائم - از ملامت هیچ ملامتگری هم نمی هراسند و نمی ترسند - ذالک فضل الله یؤتیه می یشاء - این فضل و لطف و تفضل خداست که به هرکه خواهد می دهد -والله واسع علیم - که خدا گشوده دست و داناست . آیه بعد راجع به ارتباط و پیوند اجزاء جامعه اسلامی با آن قلب و با آن پیشوا و یا آن امام است خوب دقت کنید تا دریابید که چگونه مسائلی که غالباً تصور میشود قرآنی نیست قرآن با صراحت و با زبان رسا درباره آن حرف می زند...

... حبطت اعمالهم - پوچ و بیهوده و نابود شد کارهائی که کرده بودند.  - فاصبحوا خاسرین - و سخت زیانکار شدند. (ایه 51 تا 53 سوره مائده)

این آیات تا اینجا در رابطه با ارتباطات خارجی بود و حالا در ادامه همان آیات راجع به ارتباطات داخلی دقت کنید، - یا ایها الذین امنوا - ای کسانیکه ایمان آوردید - من یرتدمنکم عن دینه - اگر شما از دین خود بازگردید، اگر این بار رسالت و مسئولیتی را که با ایمان به خدا پذیرفته بودید از دوشتان بزمین بگذارید و آنرا به سر منزل نرسانید خیال نکنید که این بار بمنزل نخواهد رسید که این تصور باطلی خواهد بود بلکه این افتخار نصیب جمعیت دیگری خواهد شد که این بار را بمنزل برساند - من یرتد منکم عن دینه - هر که از شما، از دین خود باز گردد و مرتد شود - فسوف یأتی الله بقوم یحبهم - خدای متعال جمعیتی را پدید خواهد آورد که خود خدا آنها را دوست میدارد - و یحبونه - آنها هم خدا را دوست دارند.  آیا ما جزو آنهائی هستیم که خدا را دوست دارند؟  آیا اینکه گاهی اوقات کلماتی می گوئیم که دوست داشتن خدا از آن برمیاید، دلیل بر این موضوع هست که ما خدا را دوست داریم؟  در این مورد قرآن سخنی دارد که می فرماید:- قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله - یعنی اگر خدا را دوست دارید از من که پیامبر هستم متابعت کنید تا خدا هم شما را دوست بدارد پس - یحبهم و یحبونه - یعنی اینها صددرصد تسلیم فرمان هستند و خدا هم آنها را دوست دارد و این یک خاصیت و صفتی است که طرفینی میباشد - اذلة علی المؤمنین - صفت دیگر از صفات این قوم این است که در مقابل مؤمنان فروتن هستند این نشانه ، کمال رابطه و پیوند صمیمانه با مؤمنین است و در مقابل این توده مسلمان، هیچگونه نخوت و غرور و هیچگونه توقع زیادی و داعیه بیخودی و پوچی در آنها وجود ندارد یعنی وقتیکه در مقابل مردم قرار می گیرند جزو مردم هستند، با مردم هستند، در راه مردم هستند برای مردم هستند، خودشان را از میان مردم بیرون نمی کشند که از دور مردم را ببینند و گاهی برای آنها دلسوزی بکنند - اذلة علی المؤمنین - خود را در مقابل مؤمنان به خدا فروتن و کوچک می کنند ...

نوجوانی شهید عباس بابایی

یک روز با عباس سوار موتور سیکلت بودیم. تا مقصد، چند کیلومتری مانده بود. یکدفعه عباس گفت:  دایی نگه دار

متوجه پیرمردی شده که با پای پیاده تو مسیر می رفت. عباس پیاده شد، از پیرمرد خواست که پشت سر من سوار موتور شود. بعد از سوار شدن پیرمرد، به من گفت: دایی جان شما ایشان را برسون؛ من خودم پیاده بقیه راه رو میام.

پیرمرد را گذاشتم جایی که می خواست  بره . هنوز چند متری دور نشده بودم که دیدم عباس دوان دوان رسید؛ نگو برای آنکه من به زحمت نیفتم، همه مسیر را دویده بود.

دوران طلائی، نقل علمدار آسمان ص 27

... فتری الذین فی قلوبهم مرض - آن کسانیکه در دلهایشان بیماری است (بیماردلان) آنها را می بینی  - یسارعون فیهم - در میان جبهه دشمنان دین می شتابند، قناعت نمی کنند به اینکه بروند طرف آنها بلکه می شتابند، قناعت نمی کنند به اینکه تا به نزدیکشان بروند بلکه تا آن اعماق جبهه شان میروند و اگر بپرسی چرا اینقدر با دشمن دین و با کسی که میدانی ضد دین است میسازی و چرا با آنها ضدیت که نمی کنی هیچ، دوستی هم بخرج میدهی در جوابت چنین گوید:

یقولون نخشی ان تصیبنا دائرة - می گویند می ترسیم برایمان دردسری درست شود و میترسیم اسباب زحمتی برایمان درست شود. ببینید چه کلمات آشنائی است خدا در جواب اینها میفرماید: - فعسی الله ان بأتی بالفتح او امرمن عنده - امید است که خدا پیروزی را نصیب جبهه مؤمن کند یا یک حادثه ای را از پیش خود بسود آنها پدید آورد و وقتی این کار شود فیصبحواعلی ما اسروا فی انفسهم نادمین - آنوقت این بدبختهائی که با آنها ساخته بودند پشیمان شوند، روسیاه شوند، بگویند دیدی چه غلطی کردیم، اگر میدانستیم که جبهه مؤمن اینطور پیروزمند و نیرومند خواهد شد با دشمن دین و دشمن خدا نمی ساختیم، خودمان را بی آبرو نمی کردیم - و یقول الذین آمنوا- بعد از آنکه آنها خودشان را مفتضح کردند و با دشمنان ساختند، آن کسانیکه ایمان آورده اند می گویند- اهولاء الذین اقسموا بالله جهد ایمانهم انهم لمعکم - مؤمنین همینها بودند، این چهره های خوش ظاهر و موجه که با سوگندهای غلیظ و شداد قسم می خوردند که ما با شما هستیم و هر وقت با آنها حرف می زدیم یا چیزی می گفتیم، می گفتند ما با شما هم عقیده هستیم، ما هم با شما اختلافی نداریم، ما هم همین حرفی که شما می زنید، می زنیم  در مقام بیان اینطور با آدم حرف می زدند اما بعد معلوم شد که دلهای اینها مریض بوده و علی رغم ظاهر نیکشان دلهای چرکین و سیاه و نفاق آمیز داشتند، آن روز مؤمنین می گویند عجب است که چه قسمی می خوردند، اینها همانها هستند - اهوالء الذین اقسموا بالله جهدایمانهم - آنها همینها هستند، آنهائی که به خدا سوگندهای سخت و غلیظ میخوردند - انهم لمعکم - قسم می خوردند که با شما هستیم و با شما هم عقیده و هم فکریم....

 ولایت علی را آن کسی دارد که با علی پیوندی ناگسستنی هم از لحاظ فکر و اندیشه، هم از لحاظ عمل داشته باشد اگر درست دقت کنید معنایی که از ولایت گفتم، دقیقترین و ظریف ترین معنایی است که درباره ولایت می شود بیان کرد حالا گوش کنید از قران آیاتی را از سوره مائده برای شما بگویم، که در این آیات هم جنبه مثبت ولایت یعنی پیوند داخلی بیان شده و هم جنبه منفی ولایت یعنی قطع پیوندهای خارجی و هم به آن بعد دیگر ولایت ، یعنی اتصال به و ارتباط با ولیّ پرداخته است که ولیّ یعنی آن قطب، یعنی آن قلب، یعنی آن حاکم و امام - یا ایها الذین آمنوا - ای کسانیکه ایمان آورده اید - لاتتخذوا الیهود و النصاری اولیاء - یهود و نصاری را (یهودیان و مسیحیان را ) اولیاء خود نگیرید، اولیاء جمع ولیّ است، ولیّ  از ولایت است، ولایت یعنی پیوستگی، ولی یعنی پیوسته و پیوند زده، یهود و نصاری را پیوند خوردگان و پیوستگان با خود نگیرید و انتخاب نکنید - بعضهم اولیاء بعض - آنها بعضی اولیاء  و هم پیوستگان بعضی دیگر هستند، نگاه نکنید که بلوکهایشان از همدیگر جداست در معنی برای ضدیت با اصالتهای شما همه یک جبهه هستند، - بعضهم اولیاء بعض - بعضی هم جبهه بعض دیگر هستند - و من یتولهم منکم - هر کس از شما که با آنها تولی کند، تولی یعنی ولایت را پذیرفتن ( از باب تفعل) ، هر کس که قدم در وادی ولایت آنها بگذارد و خودش را با آنها پیوند زند و مرتبط کند، - فانه منهم - بی گمان او خود از آنان است - ان الله لایهدی القوم الظالمین - و خدا مردمان ستمگر را هدایت نخواهد کرد....

آیة الله سید عبدالکریم کشمیری (متوفی 1419 ق) به نقل از مرحوم آقای قاضی می فرمود:

مسجد سهله صبح جمعه اش بهتر از شب جمعه اش است. ایشان زیارت ششم امیرالمؤمنین علیه السلام را بسیار عظیم الشأن دانسته و به انجام ذکر - یونسیه - حداقل چهار صد مرتبه در سجده و تسبیحات اربعه بعد از نماز و مراقبه سفارش اکید داشتند.

مرحوم آقای قاضی خواندن سوره قدر را صد مرتبه در شب و عصر جمعه دستور می دادند، خود معظم له نوعا بین الطلوعین به قبرسان وادی السلام می رفتند؛ چنانچه در روایت وارد شده که بین الطلوعین به قبرستان بروید.

اسوه عارفان، ص 155

اینجاست که می فهمیم معنی این حدیث را - ولایت علی ابن ابیطالب حصنی _ولایت علی علیه السلام حصن و حصار من است - فمن دخل حصنی امن من عذابی (عیون الاخبار الرضا ج2،باب38،ص146)  هرکه داخل این حصار شد از عذاب خدا مصون و محفوظ خواهد ماند که بسیار حرف جالبی است، یعنی مسلمانها و پیروان قرآن اگر از لحاظ فکر و اندیشه و از لحاظ عمل و تلاش و فعالیت متصل به علی علیه السلام باشند از عذاب خدا مصون و محفوظند.

آن کسیکه قرآن را قابل فهم نمبداند، این چطور می توان بگوید من ولایت علی ابن ابیطالب دارم و از لحاظ فکری با علی علیه السلام مرتبط هستم در حالیکه علی ابن ابیطالب در خطبه نهج البلاغبه می گوید: .... یعنی: و بدانید این قرآن پند دهنده ای است که خیانت نمیکند و راهنمائی است که گمراه نمی نماید و سخن گوئی است که دروغ نمی گوید و کسی با این قرآن ننشست مگر آنکه چون از پیش آن برخاست، هدایت و رستگاری او افزایش یافت یا کوری و گمراهی او کم گردید. ( قسمتی از خطبه 175 نهج البلاغه فیض الاسلام)

علی علیه السلام اینگونه مردم را به قرآن حواله میدهد و اینطور مردم را به قرآن سوق می دهد، اگر کسی بگوید قرآن را نمیشود فهمید آیا این ولایت علی ابیطالت دارد؟ هرگز،  علی بخاطر خدا حاضر است ازتمام وجودش بگذرد این عمل علی است، این شخص حاضر نیست از یک مثقال پولش ، از جانش، از حیثیت اجتماعی اش ، از راحتی اش ، از آقائیش بخاظر خدا بگذرد ، آیا این ولایت علی دارد؟!...

حجت الاسلام والمسلمین آقای احدی (یکی از اساتید حوزه علمیه قم)