به گزارش خبرنگار سیاسی باشگاه خبرنگاران، تیرماه که می‌رسد تاریخ انقلاب هم رنگ و بوی دیگری می‌گیرد انگار تیرماه را باید ماه مظلومیت جمهوری اسلامی ایران نام نهاد. اینکه برگ‌های تقویم را اگر تورقی کنیم به ششم تیر می‌رسیم، یاد حادثه‌ای که دشمن قصد داشت پایه‌های نظام را با ترور و خشونت فرو بریزد، اما به خیر گذشت.
 
هفتم تیرماه تقویم با شهادت شهید بهشتی و 72 تن از یارانش با بمب‌گذاری منافقین عجین شد. هشتم تیرماه ما را به یاد تجهیز صدام به سلاح شیمیایی و کودکان سردشت می‌اندازد و به دوازدهم تیرماه که برسیم در اینجا دیگر دشمن از پشت پرده بیرون می‌آید و با موشک‌های استاندارد ناو وینسنس به استقبال هواپیمای ایرباس ایرانی و 290 مسافر بی‌گناه آن می‌رود.
 
دشمنی دشمن در همه ادوار انقلاب ادامه دارد و از هر حربه، وسیله و پایگاهی که بشود، خواه آن پایگاه نظامی شهید نوژه باشد برای ترتیب دادن یک کودتا یا سنگر علم و دانش برای یک شبه کودتا استفاده می‌کند.
 
هجدهم تیرماه یکبار طعم شکست را در سال 59 به بدخواهان مردم چشانده بود، اما شکست کودتای نوژه درس عبرت نشده بود و بازهم در هجدهم تیرماه و با آغاز تابستان 1378 هنگامی که نمایندگان مجلس پنجم به اصلاح قانون مطبوعات مهر قانون زدند، که براساس آن اصلاحیه مطبوعات دیگر نباید کمک‌های مالی از بیگانگان دریافت کنند، عناصر ضد انقلاب و گروه‌های خارج از قانون اساسی هم حق فعالیت مطبوعاتی نخواهند داشت.
 
در چنین شرایطی مطبوعات زنجیره‌ای که گویا منافع خود را در خطر می‌دیدند، با امنیتی جلوه‌دادن این قانون سعی در ایجاد بلوا و آشوب می‌کنند که فضای دانشگاه بستر این آشوب می‌شود.
 
اغتشاش از بامداد هجدهم تیرماه در محل خوابگاه دانشجویان در خیابان امیرآباد به نام کوی دانشگاه به اوج خود می‌رسد که عناصری همچون منوچهر محمدی که اصلا دانشجو نبودند صحنه‌گردان این آشوب‌ها می‌شوند.
 
هنوز آفتاب طلوع نکرده سخنگوی کاخ سفید پشت تریبون از آشوبگران حمایت می‌کند و می‌گوید؛ ما از دولت ایران می‌خواهیم از تظاهرکنندگان حفاظت کند و به معیارهای جهانی حقوق بشر احترام بگذارند.
 
همزمان رسانه‌های بیگانه از جمله بی‌بی‌سی و رادیو اسرائیل هم به حمایت از آشوب‌ها می‌پردازد و طی آن اینطور منعکس می‌کنند که دانشگاه تهران 20 سال پیش نیز نقطه شروع انقلاب بود، از این رو آنجا را می‌توان کانون تحقیقات دانست و این تحقیقات بار دیگر شروع شده است.

احمد باطبی، علی افشاری، اکبر عطری، امیرعباس فخرآور و کوروش صحتی و البته یکی از محرکان این غائله که از مسئولان نزدیک به جریان دوم خرداد است، یعنی اکبر گنجی از نام‌هایی است که پررنگ‌تر از دیگران به چشم می‌خورد که همین‌جا غائله را نگه می‌داریم و به 15 سال جلوتر می‌رویم.
 
از احمد باطبی، علی افشاری، اکبر عطری و کوروش صحتی به عنوان بازیگران میدانی هجدهم تیرماه نام برده می‌شود که شاید برای شما هم جای سوال باشد که این چهار نفر حالا کجا هستند که پاسخ را باید در ماهیت آنها جستجو کرد.
 
احمد باطبی پسر خوب شبکه تلویزیونی وابسته به سیا شده است و اکبر عطری از عناصر سابق طیف افراطی دفتر تحکیم وحدت با بودجه 2 میلیون دلاری وزارت خارجه آمریکا بنیادی پوششی را تاسیس می‌کند و سرویس‌های مطالعاتی به سیا می‌دهد.
 
کوروش صحتی هم به خبرنگاری صدای آمریکا و به همکاری با شبکه امنیتی بی‌بی‌سی بسنده می‌کند و علی افشاری از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت توسط نیروهای آمریکایی مستقر در دوبلین ایرلند به آمریکا فرار می‌کند و در کتابخانه بنیاد جورج بوش استخدام می‌شود.
 
امیرعباس فخرآور آنقدر عریان به اصل خویش روی می‌آورد که حتی صدای هم مسلکانش را در می‌آورد و تماس‌هایی که حلقه هدایت آشوب را از چند سال قبل از 18 تیر 1378 از سوی آمریکایی‌ها تائید می‌کند. غالب این افراد یک به یک پس از فرار از ایران به دیدار و عکس یادگاری با جورج بوش رئیس جمهور وقت ایالات متحده میهمان شدند.
 
اما چرا 18 تیر 1378 را باید یک نمونه کوچکتر از فتنه 88 دانست که پاسخ را باید در تاکتیک‌های مشابه همچون کشته‌سازی یافت، امیرفرشاد ابراهیمی که اکنون پاتوقش بی‌بی‌سی و صدای آمریکاست، آن را توضیح می‌دهد.
 
وی می‌گوید؛ بحث سر این بود که کوی دانشگاه به آشوب کشیده شود و به هر تقدیر افرادی از جبهه دوم خرداد (همچون آقای تاج‌زاده، خانم هاشمی و نمایندگان مجلس) می‌آیند و در داخل کوی سخنرانی می‌کنند که طی آن قرار بر این شد که به تاج‌زاده شلیک شود تا وی و دانشجویان کشته و وقتی که برای آنها مجلس هفتم می‌گیرند ما بتوانیم دوباره بحرانی ایجاد کنیم.
 
اما بازگردیم به خیابانهای مرکزی تهران و اوج غائله 18 تیر 1378، که اغتشاشگران همچنان در حال آسیب‌زدن به اموال عمومی بودند و این در حالی است که اظهارات تحریک‌آمیز برخی مسئولان وقت در ماه‌های بعد در این باره قابل توجه است.
 
شب قبل از این غائله درگیری‌های زیادی در کوی دانشگاه رخ داده بود که در این میان تعدادی از دانشجویان مستقر در خوابگاه نیز آسیب دیده بودند و رهبر معظم انقلاب ضمن دیدار با تعدادی از این دانشجویان، آنها را مورد تفقد قرار داد و طی سخنانی توطئه دشمنان را افشا کردند.
 
ایشان فرمودند که دشمن درصدد نفوذ است و از هر پنجره‌ای که پیدا کند، وارد خواهد شد، چرا که دشمن امنیت ملی ما را هدف گرفته، بنابراین هوشیاری‌تان را بیشتر کنید.
 
بیست و سوم تیرماه مردم در دفاع از مبانی انقلاب اسلامی به خیابان‌ها آمدند و بساط این فتنه را در هم پیچیدند که طبق فرمایش مقام معظم رهبری مردم با حضور در خیابان‌ها در بیست و سوم تیرماه سال 1378 توطئه‌ها و برنامه‌ریزی‌های دشمن را باطل کردند.

منبع: باشگاه خبرنگاران

"محمدنبی حبیبی" در گفتگو با خبرنگار احزاب باشگاه خبرنگاران، با اشاره به تاکیدات "مقام معظم رهبری" بر واژه "تغلب" مبنی بر اینکه" هیچ قدرتی در مکتب امام(ره) که از تغلب و از اعمال زور حاصل شده باشد، مورد قبول نیست"، اظهار داشت: عصاره فرمایشات معظم‌له این است که فتنه وجود داشته، وجود دارد و در آینده نیز وجود خواهد داشت.

وی ادامه داد: عده‌ای در داخل کشور، تلاشی بیهوده در راستای پاک کردن صورت مسئله فتنه 88 دارند و می‌خواهند این جریان را کاملا منحرف و یا از اذهان پاک کنند.
 
دبیر کل حزب موتلفه اسلامی با بیان این که فتنه 88 با ریشه خارجی و به دست عوامل داخلی صورت گرفته بود، اضافه کرد: مقصود نهایی این جریان براندازی نظام جمهوری اسلامی بود البته منظور این نیست که رای دهندگان به سران فتنه در انتخابات 88 آن‌ها را داخل جریان فتنه حساب می‌کنند.
 
حبیبی افزود: میلیون‌ها نفر از مردم به سران فتنه رای دادند اما پس از برملا شدن نقشه شوم آنان، به هیچ وجه آلوده فتنه نشدند و هم اکنون نیز در داخل خیمه نظام جمهوری اسلامی ایران هستند.   
 
دبیر کل حزب موتلفه اسلامی با تاکید براینکه هواداران انقلاب و دوستداران آن بایستی از توطئه جدید منحرفان مسئله فتنه جلوگیری کنند، یادآور شد: پاک شدن صورت مسئله فتنه حافظه تاریخی ملت را نسبت به این قضیه تضعیف می‌کند و این در آینده به دلیل عدم اطلاع نسل آینده انقلاب نگران کننده خواهد بود.   
 
حبیبی به اصطلاح "کاسبان فتنه" که این روزها از سوی برخی فعالان سیاسی مطرح می‌شود، اشاره کرد و گفت: اصطلاح "کاسبان فتنه" به این معناست که عده‌ای با کاسبی و جلب منافع خودشان به این امر تاکید دارند که مسئله فتنه در فضای سیاسی کشور به عنوان تاریخ زنده نگه داشته شود، البته مقصود اصلی آنان استفاده ابزاری از موضوع فتنه است.
 
وی اضافه کرد: کاسبان فتنه همان‌هایی هستند که منافعشان در پاک شدن صورت مسئله فتنه است، آن‌ها می‌گویند فتنه‌گران قصد انتقاد داشته‌اند اما در سال 88 قصد آن‌ها براندازی بود نه انتقاد، تبلیغات دشمنان اسلام در خارج از کشور و تبلیغاتی که سران فتنه در داخل در سال 88 انجام دادند، مطابقت و مشابهت کامل دارد.
 
دبیر کل حزب موتلفه اسلامی تصریح کرد: عوامل خارجی در خارج از کشور و سردمداران اصلی فتنه در داخل یک صدا را تکرار می‌کردند، بنابراین اجازه نخواهیم داد صورت مسئله فتنه 88 از اذهان عمومی پاک شود.   
 
عضو شورای مرکزی جبهه پیروان خط امام و رهبری هدف فتنه گران در انتخابات 88 را قهر و غلبه بر نظام ارزیابی و خاطر نشان کرد: آن‌ها با ادعای قانونگرایی پشت پا به همه موازین قانون زدند؛ کسانی که ادعای مردمی بودن داشتند، ده میلیون رای بیشتر را برنتابدیند، بنابراین حوادث 88 ایجاد جو قهر و غلبه به منظور براندازی بود که با عنایت خداوند متعال به مجموعه انقلاب اسلامی مانع شد.

  باشگاه خبرنگاران

بی‌بی‌سی: انتخابات 92تیر خلاص به جنبش سبز بود
وبسایت شبکه دولتی انگلیس به عنوان حامی اصلی فتنه سبز اعلام کرد: نه تنها جنبش سبز شکست خورد بلکه مشخصاً سیاست اعتدال و خاستگاه آن یعنی انتخابات 92، تیر خلاص را به پیکره جنبش سبز وارد کرد.
بی‌بی‌سی نوشت: اتفاقی که در انتخابات 92 افتاد نه بازگشت از اصلاح‌طلبی جنبش سبز به اصلاح‌طلبی حکومتی بلکه یک قدم بیشتر و پیشتر یعنی گامی واپسگرایانه به سیاست دوران سازندگی یا همان سیاست اعتدال است. اولین قدم در این حرکت رو به عقب زمانی بود که خاتمی، نماد اصلاح‌طلبی حکومتی، در موضعی آشکارا مغایر با رهبران جنبش سبز خواستار بخشش دوطرفه نظام و مردم شد. پیش درآمد این موضعگیری هم پروپاگاندای همه‌جانبه اصلاح‌طلبان حکومتی بود علیه آنچه از ریل خارج شدن و خشونت خیابانی در عاشورای 88 می‌خواندند. تمامی اینها تلاشهایی در جهت عدول از رویکرد جنبش سبز و باقی ماندن در چارچوب سیاست رسمی بود. عدم استقبال دو طرف درگیری از پیشنهاد خاتمی، کار را نه به ماندن در قالب جنبش بلکه به گامی عقب‌تر و تمنای سیاست آشتی با حاکمیت کشاند.
بی‌بی‌سی افزود: در همین راستا بود که تعدادی از اصلاح‌طلبان و اعتدالیون چند ماهی پیش از انتخابات به دیدار رهبر رفتند. از محتوای آن دیدار تنها یک جمله به افکار عمومی منتقل شد و آن هم عبارتی منتسب به رهبر جمهوری اسلامی بود که به «تأکید» گفته بود «کسانی که جمهوری اسلامی را قبول ندارند از خود دور کنید.» در ماه‌های بعد هیچ خبری از نامزدی خاتمی در انتخابات نشد و در عوض هاشمی رفسنجانی، حسن روحانی و محمدرضا عارف از جریان اعتدالی- اصلاحی کاندیدای شرکت در انتخابات شدند. در اقدامی بی‌همتا در تاریخ حیات جمهوری اسلامی، رفسنجانی هم گزینه‌ای ناهمخوان با شرایط جدید قلمداد و در نهایت رد صلاحیت شد. ناگفته پیداست که تنها کسانی در میدان باقی ماندند که آشکارا علیه جنبش سبز بودند یا حداقل هیچ نشانه‌ای از همراهی با آن از خود بروز نداده بودند. فرایند برگزاری انتخابات و نهادها و افراد تعیین کننده و تأثیرگذار بر آن هم هیچ تغییری به لحاظ کارکردی نکردند. دامنه و شدت نظارت و کنترل بر این انتخابات تا حدی بود که حتی نزدیکترین افراد به رئیس جمهور وقت را نیز مجال عرض اندام نداد.
شبکه دولتی انگلیس ادامه می‌دهد: بنابراین صحیح‌تر آنست که بگوییم اصلاح‌طلبان به شرایط حاکمیت تن دادند و نه اینکه «حاکمیت به خواست آنها تمکین کرد.» علاوه بر اینها، اعضای دولت برآمده از انتخابات هم بر سر «فتنه» خواندن جنبش سبز متفق‌القول بوده‌اند. رئیس جمهور منتخب حتی گامی فراتر نهاده و در سالگرد 9 دی بر موضع منفی پیشین خود در قبال جنبش سبز پافشاری کرد. دولت «اعتدال» در حقیقت حامل «تدبیر» و «امید» برای حاکمیت بود.
این تحلیل معتقد است: در این میان کلیت جنبش سبز تقلیل یافته است به خواست آزادی رهبران جنبش. تأکید بی‌مناسبت رهبران بر انکار نقش رهبری و الزامات آن، عدم توجه کافی به امر سازماندهی و تدوین استراتژی روشن و مشخص، رابطه جنبش با رهبرانش را روز به روز غیرسیاسی‌تر کرد. این رویه پس از حبس خانگی به سانتی‌مانتالیسمی محض انجامید که به آن دو زندانی همچون دو پیرمرد بیمار می‌نگرد که به دلیل دست و پنجه نرم کردن با بیماریهای مختلف روا نیست که در چنین شرایطی به سر برند.
بی‌بی‌سی آنگاه می‌نویسد: پس باید رابطه این دو، جنبش و رهبران را بازسازی کرد نه آن که به میانجی‌ای ]دولت[ در آویخت که علیه هر دوی آنهاست. تأکید بر نمایندگی دولت اعتدال از سوی مردم در حاکمیت در حکم چشم بستن بر پیوند ارگانیک اعضای این دولت با بلوک قدرت حاکم علیرغم رویدادهای 88 است. چنین تحلیلی ناشی از درک غلطی از سازوکارهای تصمیم‌گیری و اعمال قدرت در جمهوری اسلامی است. در پایان این تحلیل آمده است: خلاصه کلام اینکه انتخابات 92 گسستی از جنبش سبز بود و نه تداوم آن و همزیستی سبز و بنفش تناقض‌آمیز. برای جلوگیری از عدم تکرار تجربه‌های ناکام گذشته بهترین رویکرد این است که شجاعانه شکست را بپذیریم تا امکان تفکر و تأمل ریشه‌ای و جدی پدید آید. در غیر این صورت اسیر توهم از به ظاهر پیروزی‌هایی می‌شویم که در حقیقت تداوم پیچیده وضع موجود هستند.

وقتی آقای مشاوردنیا را گرگ و گوسفند می‌بیند!
مشاور سابق روحانی می‌گوید ما نمی‌توانیم در مسیر توسعه حرکت کنیم چون اسلامی و اخلاقی به جهان نگاه می‌کنیم و جهانی نشده‌ایم!
محمود سریع‌القلم در مصاحبه با روزنامه زنجیره‌ای آرمان با بیان اینکه بدون جهانی شدن نمی‌توان پیشرفت کرد، می‌گوید: ما هنوز نتوانستیم آن انطباق و سازگاری را ایجاد کنیم اصل استقلال که در ایران بعد از انقلاب مطرح شده است و مبانی دینی‌اش به «نفی‌سبیل» برمی‌گردد، یک اصل جدی است کار در سطح جهانی، تسامح می‌طلبد.
او می‌افزاید: چالش بزرگ این است که یک کشور تا چه میزان مبانی جهانی و اصول آن را پذیرفته است. مبانی جامعه‌ بومی، با جریان جهانی معارض است یا خیر؟
وی آنگاه با کنایه زدن به مقامات دولت و وزارت خارجه گفت: چندی پیش یکی از سیاستمداران کشور در مصاحبه‌ای گفته بودند که ما حاضریم ظرف دو، سه ماه مشکل هسته‌ای را حل و فصل کنیم، منتهی به شرط اینکه غرب صادق باشد. این جمله برای من خیلی معنی دارد. ما هنوز در سیاست جهانی به دنبال «صداقت» می‌گردیم! به همین خاطر است که طی دو ماه گذشته دچار مشکل شده‌ایم. می‌گوییم مگر نمی‌گویید مشکل شما هسته‌ای است، ما که با شما گفت‌وگو می‌کنیم، پس چرا به سفیر ما ویزا نمی‌دهید و ساختمان ما را در نیویورک مصادره می‌کنید؟ برای چه با عضویت ایران در فلان گروه «ان.جی.‌او»‌های سازمان ملل مخالفت کرده و علیه نظام سیاسی و سیستم انتخاباتی کشور بیانیه می‌دهید؟  ریشه این مساله این است که ما سیاست را از زاویه اخلاق می‌بینیم(!)
وی در حالی که از توسعه‌یافتگی‌ غرب (جامعه جهانی) یاد کرده و انسان را سمبل پیشرفت و توسعه دانسته بود، لحظاتی بعد تصریح کرد: جهان، جهان هابزی  است. جهان بر اساس مبانی فکری اسلامی مدیریت نمی‌شود! ما می‌گوییم یک قدم برداشتیم، شما هم یک قدم بردارید. بعد او می‌گوید: نه! اینکه شما که یک قدم برداشتید (از نظر هابز) یعنی شما ضعیف بودید؛ پس ما بیشتر فشار می‌آوریم. استراتژی غرب با ایران در شرایط فعلی این است. منظور من از غرب، آمریکا - آیپک (کمیته روابط عمومی آمریکا- اسرائیل) است. استراتژی آنها، همکاری محدود و حداکثر فشار است. می‌خواهم بگویم جهان‌بینی ما به فرمایش شما غلط نیست، اما ای کاش که دنیا با این جهان‌بینی مدیریت می‌شد.
نتیجه این سخنان پرتناقض طبیعتا این است که باید برای رسیدن به توسعه با جهان هابزی- جهانی که هابز می‌گوید انسان گرگ انسان است- سازگار شد و استقلال خود را زیر پا گذاشت یا نفی سبیل را به کناری نهاد و زایده و اقمار قدرت‌های غربی شد، یعنی چیزی شبیه رژیم پهلوی! به تعبیر دیگر باید پرسید آیا در برابر گرگ‌وارگی غرب می‌توان ادعای توسعه‌یافتگی آنها را مطرح کرد و آنگاه نسخه پیچید که مقابل گرگ نایستید و بره‌گی کنید؟! و آیا دولت‌ها و حکومت‌هایی که تن به چنین توصیه‌ای سپردند، در مصر و لیبی و کشورهای دیگر به توسعه و پیشرفت رسیدند؟
وی در بخش دیگری از مصاحبه از موضعی کاملا پوپولیستی و فاقد پایه و استناد، پوپولیسم را به همه ایرانیان تعمیم داد و گفت: من این را در زندگی‌ام مشاهده می‌کنم. حال ممکن است فردی خودش این گونه نباشد اما میانگین جامعه این تمایل را داشته و اکثریت جامعه را دربرمی‌گیرد.
سریع‌القلم روشن نکرده که با چه سند و مدرکی ادعا می‌کند اکثر مردم ایران پوپولیست هستند اما خود وی در زمره نخبگان و روشنفکران قرار می‌گیرد.
گفتنی است پیش از این آشنا مشاور رئیس‌جمهور این موضوع را که سریع‌القلم مشاور روحانی است زیر سؤال برده بود.

نشنال اینترست: آمریکا قرار است در عراق چند بار به ایران ببازد؟!
یک نشریه آمریکایی تأکید کرد ایران و آمریکا برای نفوذ در عراق نمی‌جنگند چرا که ایران قبلا در چنین جنگی پیروز شده است.
نشریه «نشنال اینترست» در تحلیلی تصریح کرد: مدافعان حضور نظامی آمریکا در عراق استدلالشان این است که این اقدام آمریکا نفوذ کافی برای تحت فشار قرار دادن مالکی برای به کارگیری شیوه حکومت‌داری فراگیرتری را فراهم خواهد کرد. این ادعای عجیب و غریبی است. آمریکا زمانی که حضور نظامی بلندمدتی در عراق داشت نتوانست مالکی را وادار به پیروی کند.
این نشریه می‌افزاید: یک دلیل که ایالات متحده باید اجازه دهد ایران عراق را نجات دهد این است که ایران بیشتر از واشنگتن به این هدف متعهد است. در حالی که ممکن است آمریکا و ایران منافع مختلفی در تعادل طایفه‌ای در عراق داشته باشند. حمله هوایی آمریکا تنها به دولت عراق کمک خواهد کرد که نیروهای داعش را شکست دهد. کنترل داعش بر قسمت‌هایی از عراق قطعا به نفع آمریکا نیست و در عین حال خطری بالقوه برای ایران خواهد بود. تهران هرگز اجازه نمی‌دهد که دولت عراق توسط سلفی‌ها سرنگون شود. پس در بهترین حال مداخله نظامی آمریکا تنها می‌تواند همان چیزی را به ارمغان آورد که ایران هرگز تحمل نمی‌کند. اما اگر از گذشته درس بگیریم ایران به احتمال زیاد تاثیر بیشتری در حمایت از دولت مالکی خواهد داشت.
 نشنال اینترست نوشت: ایران تنها چند سال بعد از انقلاب اسلامی و در حالی که درگیر جنگ با صدام حسین بود توانست با نفوذ در لبنان گروهی را تشکیل دهد که اکنون قوی‌ترین نیروی سیاسی و نظامی این کشور است. به طور مشابه با وجود تعهدات بسیار آمریکا به عراق پس از تهاجم سال 2003  و نیروهای قدس ایران در زمان حضور آمریکا در این کشور بارها و در موارد مختلف از آنها پیشی گرفتند. ایران مدتها پیش از خروج نیروهای آمریکایی از عراق خود را به قدرت برتر در عرصه این کشور تبدیل کرده بود.
این نشریه آمریکایی ادامه می‌دهد: اخیرا هم حضور نیروهای قدس سپاه در سوریه توانست اوضاع را به نفع بشار اسد برگرداند. به طور خلاصه، ایران نه تنها مانند آمریکا منافعی ضروری در عراق دارد بلکه نشان خط سیری از موفقیت‌های اثبات شده را در درگیری‌های خاورمیانه از خود ثبت کرده است. آمریکا هم می‌تواند چنین چیزی را بگوید؟
نشنال اینترست اضافه کرد: اعتراض اصلی نسبت به اجازه نجات عراق به ایران این است که این کار نفوذ تهران در بغداد را تقویت خواهد کرد. شاید! اما ایران در حال حاضر هم کنترل لازم بر دولت عراق را دارد و دشوار است که ببینیم چنین اقدامی نفوذ بیشتری را برای ایران به همراه داشته باشد. در حقیقت پیش از سرنگونی صدام، مالکی و بسیاری از رهبران ارشد عراقی برای دهه‌ها با ایران و حزب‌الله همکاری داشتند. این ایرانی‌ها بودند که توانستند مالکی را پس از انتخابات 2011 در این سمت نگه دارند. در عوض مالکی از تمدید توافقنامه وضعیت نیروها با ایالات متحده خودداری کرد. نخست‌وزیر عراق همچنین اعتنایی به درخواست‌های مکرر آمریکایی‌ها برای توقف همکاری با ایران برای دفاع از دولت سوریه نکرد... واقعیت این است که ایران و ایالات متحده دیگر بر سر نفوذ در بغداد نمی‌جنگند. ایران پیش از این برنده این جنگ بوده است. ایالات متحده با سرنگون کردن صدام در سال 2003 و به قدرت رساندن شیعیان، عراق را در یک سینی نقره‌ای به ایران تقدیم کرد.

فرانسه نمی‌تواند زیان ناشی از تحریم‌های ایران را تحمل کند
سناتورهای فرانسوی از کشورهای اروپایی خواستند در برابر رقابت اقتصادی «ناجوانمردانه» واشنگتن در ایران یک جبهه متحد تشکیل دهند.
روزنامه فرانسوی نوول ابزرواتور با انتشار این خبر نوشت: روابط میان پاریس و واشنگتن با موضوع بانک «ب‌ان‌پ‌پاریبا» تنش‌آمیز شد. آمریکا تهدید کرد که این بانک فرانسوی باید حدود 10 میلیارد دلار جریمه پرداخت کند، زیرا به نظر آنها، این بانک قوانین آمریکا در مورد تحریم‌های اعمال شده علیه چندین کشور، از جمله ایران را، نقض کرده است.
فیلیپ مارینی، رئیس کمیسیون مالی مجلس سنا و از اعضای حزب «اتحاد جنبش مردمی» فرانسه که به همراه پنج سناتور دیگر در اواخر ماه آوریل به ایران سفر کرده بودند، در این خصوص گفت: «امروز ما قاطعانه این موضوع را تأیید می‌کنیم که هیچ بانک فرانسوی شرکت‌های ما را در پروژه‌های مربوط به ایران همراهی نخواهد کرد ]به دلیل اقدامات تلافی‌جویانه آمریکا[.» نتیجه این است که جریانات مالی، علی‌رغم توافق مقدماتی منعقد شده میان ایران و گروه شش کشور، که قرار بود بخشی از تحریم‌های اعمال شده علیه اقتصاد ایران را کاهش دهد، همچنان مسدود باقی مانده‌اند.
این سناتور در یک کنفرانس مطبوعاتی در پاریس با اشاره به «ناجوانمردانه عمل کردن» آمریکا گفت: «جهان شمول بودن حق آمریکا می‌تواند تلاش‌های ما را در نطفه از بین ببرد و کاری کند که شرکت‌های ما دیگر انگیزه‌ای برای ریسک کردن در سرمایه‌گذاری‌های جدید نداشته باشند.» او همچنین با اشاره به شرکت‌های «جنرال الکتریک» و «بوئینگ» که از سوی واشنگتن مجوز صادرات قطعات برای هواپیماهای ایرانی را به دست آوردند خاطر نشان کرد: «واشنگتن نباید تمامی بازارها را از قبل برای خود تضمین کند یا در کسب آن بازار نسبت به دیگران پیش‌دستی کند.»
نوول ابزرواتور می‌نویسد: فرانسه به دلیل تأثیر تحریم‌های اعمال شده علیه تهران شاهد آن است که مبادلات اقتصادی‌اش با ایران از 4 میلیارد یورو در سال 2004 به 500 میلیون یورو در سال 2013 کاهش یافته. بازار اتومبیل ایران تاچندی پیش از طریق شرکت‌های رنو و پژو در دست پاریس بود، ولی فرانسه باید از این پس با چین که امروزه 10 درصد از بازار اتومبیل ایران را از آن خود کرده و همچنین آمریکا که می‌کوشد در این زمینه به رقابت بپردازد.
سناتورهای فرانسوی در برابر این «رقابت بین‌المللی شدید» از کارفرمایان و شرکت‌های فرانسوی خواسته‌اند که تماس‌های خود با ایران را حفظ کنند، از سفرهایشان به ایران صرف‌نظر نکنند و تا لغو کامل تحریم‌ها پیش از مذاکرات برخی قراردادها را به انجام برسانند.

منبع: کیهان

پیش از این «پایگاه خبری- تحلیلی مشرق»، در سلسله مقالاتی با عنوان: "پروژه قدرت خیابانی/ بازخوانی تحولات اوکراین"، ضمن رصد و جمع آوری اطلاعات جزئی، این تئوری را مطرح کرد که آنچه در اوکراین در قالب یک کودتای فاشیستی شبه مردمی در جریان است؛ در واقع، یک نسخه جدید از مدل های "براندازی نرم" است که در قالب "Power Of Street    " و بعد از شکست عملیاتی مدل "انقلاب های رنگی"، بروز و طراحی شده و قرار است؛ بعد از تست در دیگر کشورها نیز اجراء گردد. 

هر چند آن زمان، برخی که معمولاً نگاه خوش بینانه و ساده اندیشانه ای به تحولات اجتماعی صورت گرفته توسط های سرویس های اطلاعاتی غرب دارند؛ این تئوری را به بدبینی مضاعف متهم می نمودند اما امروز شواهد بیشتری از این مسئله که خود اندیشکده های اطلاعاتی و شبه دولتی آمریکا نیز، چنین تعریفی از وضعیت اوکراین دارند؛ به چشم می خورد.

دیروز، تحلیل گر مدعو و غیر مستقر «انستیتو بروکینگز» در مطلب فوق الذکر، با اشاره به گزارش تحقیقی «مجله نیوریپابلیک» آمریکا درباره ماهیت اعتراضات اجتماعی اوکراین- ونزوئلا، اینطور عنوان کرد که بحث های بسیاری درباره تأثیرگذاری بحران اوکراین بر مذاکرات هسته ای ایران توسط کارشناسان مطرح شده لیکن؛ بحث درباره تأثیرگذاری این مدل بر "تحولات داخلی ایران"، مغفول مانده است. نویسنده سپس، می پرسد: آیا ایران در خطر "انقلاب سبز 2" قرار دارد؟

 این فرضیه دوباره بعنوان یک هشدار به نهادهای ذیربط، مسئولین و رسانه های متعهد کشور گوشزد می شود که آماده سازی های فضای اجتماعی ایران و بسترسازی عملیاتی در "سازمان عملیاتی آشوب" (فتنه 88) در جهت ساخت یک ناآرامی برهه ای؛ مدت هاست که شروع شده و شواهد بسیاری از آن موجود است. این ناآرام سازی احتمالی که متأسی از مدل سازی های عملیات صورت گرفته در اوکراین، تایلند، ونزوئلا، ترکیه و ... است، چهار هدف کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت را پیگیری می کند: 1- تغییر رفتار تهران: فشار به ایران برای انعطاف بیشتر در حوزه های نفوذش بویژه خارجی (بخصوص موضوع هسته ای و پشتیبانی از مقاومت اسلامی)، 2- ایجاد بحران مقبولیت (به تعریف آنها: مشروعیت) برای جمهوری اسلامی: این ادعا که مطالبات بخشی از مردم ایران که در قالب جنبش سبز متبلور شد، پاسخ داده نشده و رهبران ایران با عدم مقبولیت مواجهند و 3- تغییر در چیدمان قدرت بصورت دومرحله ای و 4- براندازی از درون.

در ادامه برای اولین بار، بخشی از گزارش «انستیتو بروکینگز» را بدون رد یا پذیرش مفاد آن منتشر می شود:

***

آیا، بعدی ایران است؟

استفان گراند 

این مقاله بخشی از سری یک هفته ای در توضیح کتاب جدید «استفان گراند»، موسوم به "درک میدان التحریر: انتقال های قدرت در جاهای دیگر، چه چیزی درباره آینده دموکراسی عربی؛ می تواند به ما بیاموزد" است. «انستیتو بروکینگز» در ادامه این هفته، 23 آوریل 2014 م.، میزبان مراسم معرفی کتاب «گراند» خواهد بود. «گراند» عضو ارشد و غیر ساکن «مرکز سابان» و مدیر سابق «پروژه روابط آمریکا با جهان اسلام» است.

بحران اوکراین مباحث زیادی را درباره تأثیر آن بر موضوع مذاکرات 1+5 با ایران به وجود آورده است. اما توجه بسیار کمی به نتایج احتمالی موفقیت جنبش "میدان اروپا" در اوکراین بر تحولات داخلی ایران شده است    . 

سایت «نیو ریپابلیک» ]جمهوری جدید[ هفته گذشته، بخشی کامل را به چیزی اختصاص داد که نامش را "عصر انقلاب" گذاشت. این سایت، مقالاتی درباره اعتراضات مدنی اخیر در اوکراین، ونزوئلا، و کشورهای دیگر منتشر کرد. بخش مذکور با یک "لیست کیسه" به پایان می رسد که در آن لیستی از حکومت هایی آمده که در مقابل انقلاب از زیرساخت؛ آسیب پذیر هستند. در این لیست، از ایران هم نام برده شده است. آیا این کشور، در معرض خطر "دومین انقلاب سبز" قرار دارد؟

«سوزان مالونی» و «کنث پولاک»، همکاران من در «مرکز سیاست خاورمیانه سابان در انستیتو بروکینگز» برای پاسخ به این سؤال بسیار مجهزتر از من هستند. آنچه من می توانم ارائه بدهم، چارچوبی است بر اساس تحقیق اخیرم؛ درباره تجربه دموکراتیک سازی در مناطق دیگر دنیا.

امروز را با اشاره به این مطلب آغاز می کنم که خاورمیانه، اولین منطقه دنیا نیست که دموکراتیک سازی می شود؛ بلکه آخرین است ... از اواسط دهه 1970 تا پایان قرن بیستم، آنچه "موج سوم دموکراتیک سازی" نامیده می شد؛ همه دنیا را فرا گرفت و تنها خاورمیانه را جاگذاشت ... نکته امروز این است که خاورمیانه، هنوز هم از روند جهانی به سمت دموکراسی بیرون است.

منبع: مشرق نیوز

روایت مرحوم عسگراولادی از تبهکاری فتنه‌گران

زندانیان سیاسی، طلبکار یا بدهکار؟

به گزارش وبلاگستان فرهنگ نیوز، وبلاگ دانشجویان پیرو ولایت نوشت: آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی که به مرحمت و بزرگواری نظام صورت گرفت، سبب شده است که تحلیل‌های مختلفی در جراید و رسانه‌ها ارائه شود.

اما نکته‌ای را که نباید فراموش کرد این است که این افراد ظلم و جفای بزرگی در حق این کشور و نظام و مردم کردند؛ این افراد در مقابل رأی مردم ایستادند.

کسانی که دم از دموکراسی می‌زنند و به ظاهر سینه چاک رأی مردم هستند فراموش نکنند که این افراد در مقابل اراده مردم ایستادند و یک انتخابات باشکوه که بیش از 450 هزار برگزارکننده که اغلب از معلمین و فرهنگیان شریف این مردم بودند و اختلاف آرا بیش از یازده میلیون بود می‌خواستند تباه کنند.

انتخاباتی که به قول تاج زاده امکان تقلب بیش از یک میلیون در آن وجود ندارد؛ انتخاباتی که بعداً روحانی را رئیس جمهور این کشور کرد آن هم با اختلاف آرای اندکی.

این افراد در زمین دشمن بازی کردند و کشور را تا مرز بحران پیش بردند و برای کشور و ملت هزینه درست کردند؛ کسانی که آن انتخابات را خدشه دار کردند، در خون‌هایی که سال 88 ریخته شد شریک هستند؛ امیدواریم این افراد از گذشته شرم آور خود عبرت بگیرند و قدر این عفو و گذشت نظام و مردم را بدانند و از این رفعت سوء استفاده نکنند.

یادمان باشد آزادی و استقلال این کشور مدیون خون 300 هزار شهید است. مبادا خون شهدا را لگدمال کنیم